Hij ontsnapte ternauwernood, maar zijn ouders werden weggevoerd naar Auschwitz. Moeder Selma kwam terug, vader Géza niet.

Het leven zelf heeft Frans Weisz geleerd om te gaan met diepe ellende en tegenslag. Hij vergelijkt zichzelf weleens met een duikelaartje: hoe hard je hem ook omver duwt, hij komt altijd weer overeind. Door zijn joodse wortels en zijn rooms-katholieke opvoeding voelt hij zich verbonden met allebei, jodendom en christendom. Hij vernoemde zijn zoon naar zijn vermoorde vader en ziet zijn komst als een samensmelting tussen Oude en Nieuwe Testament: zijn 'kind van het licht' werd geboren op Tweede Kerstdag, in dat jaar de eerste dag van Chanoeka.