Jeruzalem (Fides), 5 oktober 2024 – Emeritus patriarch Michel Sabbah van het Latijnse Patriarchaat van Jeruzalem heeft opgeroepen tot een op gerechtigheid gefundeerde vrede in het Heilig Land. Volgens de 91-jarige geestelijke kan vrede in het Midden-Oosten alleen worden gerealiseerd als het Palestijnse volk eindelijk recht wordt gedaan.
De catastrofe die het Heilige Land en het hele Midden-Oosten verwoest is volgens Sabbah niet begonnen op 7 oktober 2023”. De cycli van geweld die het tragische heden in het land van Jezus hebben gegenereerd “zijn oneindig geweest, beginnend in 1917, met een hoogtepunt in 1948 en in 1967, en sindsdien doorgaan, tot op de dag van vandaag”. Nu kan de woedende vergelding van het Israëlische leger “vernietigen en de dood brengen”, maar “het kan niet de veiligheid brengen die de Israëli's nodig hebben”, omdat de vrede alleen kan terugkeren “als er een einde komt aan de tragedie van het Palestijnse volk”, aldus Sabbah, die zelf Palestijn is en van 1988 tot 2008 aan het hoofd stond van het Latijns Patriarchaat van Jeruzalem.
Op de rand van wereldoorlog
Sabbah’s woorden van helder realisme, pijn en hoop staan in een document die door hemzelf en door de groep Christian Reflection is verspreid, een jaar na de bloedbaden die Hamas op 7 oktober 2023 aanrichtte tegen Israëlische Joden, een bloedbad dat het nieuwe tumult van dood en vernietiging inluidde dat hele volkeren meezuigt en de hele wereld meesleurt naar de afgrond van een wereldwijde oorlog.
“Terwijl de cyclus van dood onverminderd doorgaat” voelen de emeritus patriarch en de leden van de bezinningsgroep de urgentie “om te zoeken naar de hoop die voortkomt uit ons geloof”, terwijl ze toegeven dat ze “uitgeput zijn, verlamd door verdriet en angst”
“We staren in de duisternis” terwijl “ons geliefde Heilige Land en de hele regio tot ruïnes worden gereduceerd” en “we dagelijks rouwen om de tienduizenden mannen, vrouwen en kinderen die zijn gedood of gewond, vooral in Gaza, maar ook op de Westelijke Jordaanoever, in Israël, Libanon en daarbuiten in Syrië, Jemen, Irak en Iran”.
Zionistische droom
“Huizen, scholen, ziekenhuizen, hele buurten zijn nu hopen puin. Ziekte, honger en hopeloosheid heersen”. Heeft bij dit alles “de zionistische droom van een veilig thuis voor Joden in een Joodse staat genaamd Israël veiligheid voor Joden gebracht?”
“Schokkend”, merken patriarch Sabbah en leden van Christian Reflection op, ”dat de internationale gemeenschap bijna onbewogen toekijkt. Oproepen tot een staakt-het-vuren en het beëindigen van de verwoestingen worden herhaald zonder een poging van betekenis om degenen die de verwoesting aanrichten in toom te houden.”
“Massavernietigingswapens en de middelen om misdaden tegen de menselijkheid te plegen stromen de regio binnen”. Als de internationale gemeenschap afwezig is, vervolgt het document, worden christenen, ondanks hun hulpeloosheid en kleine aantallen, opgeroepen om zelfs in de huidige tragische situatie vertrouwen te hebben in de verrijzenis van Christus.
Niet toegeven aan de haat
Wat er nu volgens Sabbah en Christian Reflection plaatsvindt is “geen godsdienstoorlog”. Christenen worden opgeroepen actief partij te kiezen, “de kant van gerechtigheid en vrede, vrijheid en gelijkheid. We moeten aan de kant staan van al diegenen, moslims, joden en christenen, die een einde willen maken aan dood en verderf”.
Sabbah en zijn metgezellen in de reflectiegroep wenden zich tot christelijke leiders, “tot onze bisschoppen en onze priesters voor woorden van leiding. We hebben onze herders nodig om ons te helpen de kracht te onderscheiden die we hebben als we samen zijn. Alleen is ieder van ons geïsoleerd en gereduceerd tot stilte”. Bovenal, voegen ze eraan toe, is het nodig om Gods hulp te vragen “om niet te wanhopen, om niet in de val van de haat te trappen. Ons geloof in de Verrijzenis leert ons dat alle mensen geliefd zijn, gelijkwaardig, geschapen naar het beeld van God, kinderen van God en broeders en zusters van elkaar”. Daarom “zijn onze scholen, ziekenhuizen en sociale diensten plaatsen waar we zorg dragen voor iedereen in nood, zonder onderscheid”. En het geloof in Christus “maakt ons tot woordvoerders voor een land zonder muren, zonder discriminatie, woordvoerders voor een land van gelijkheid en vrijheid voor iedereen, voor een toekomst waarin we samen leven”.
Beëindiging van de Palestijnse tragedie
Om een einde te maken aan de tragedie van het Palestijnse volk is er nood aan “een definitief vredesakkoord tussen deze twee partners en niet aan een tijdelijk staakt-het-vuren of interim-oplossingen”. De enorme militaire kracht van Israël “kan vernietigen en dood brengen, het kan politieke en militaire leiders uitroeien en iedereen die durft op te staan en zich verzet tegen bezetting en discriminatie. Het kan echter niet de veiligheid brengen die de Israëli's nodig hebben. De internationale gemeenschap”, voegen ze eraan toe, “moet ons helpen door te erkennen dat de onderliggende oorzaak van deze oorlog de ontkenning is van het recht van het Palestijnse volk om vrij en gelijkwaardig in zijn land te leven”.
“Wij zijn één volk, christenen en moslims. Samen”, vervolgt het document, zich richtend tot de Palestijnen, “moeten we de weg zoeken voorbij de cycli van geweld. Samen met hen moeten we de Joodse Israëli's aanspreken die ook genoeg hebben van de retoriek, de leugens, de ideologieën van dood en vernietiging”.
