"Je kunt de coronatijd zien als een 'reset-tijd'", vindt theoloog Jos van Oord. "Het is een periode tussen de tijd die was en de tijd die komt." Het resultaat: zeven mijmeringen over het effect van de crisis op ons leven. Lees je mee? Dit is aflevering 1.

We zijn afgelopen periode veel binnen geweest. Noodgedwongen. Het opgesloten-zijn was niet prettig, maar toch leverde het ook weleens wat op. Mensen gingen kasten en zolders opruimen of een kamer opnieuw schilderen. En dat opruimen ging soms verder: het bracht mensen dichter bij henzelf.

Vanbinnen was het ook een rommeltje en werd het tijd voor een zelfonderzoek. De crisis bracht sommigen er zelfs toe om uit te gaan zien naar een andere betrekking of het initiatief te nemen tot een eigen bedrijf. Waar een lockdown al niet toe kan leiden: zelfs tot een reis naar binnen. Voorbij de ratrace. Voorbij het moeten.

En daar, weg uit de wereld van de ik-dingetjes, het gepoch, de onrust van de sociale media, ontdekten mensen een soort van stilte als medicijn. 'Ik keek weer eens naar de wolken', zei iemand. 'Het was een openbaring. Het bracht mij bij mijn dromen.'

Die eigen 'binnenkamer' zit nogal eens vol met alles wat moet. Maar door deze crisis raakte die leeg en werd het weer gevuld met rust. Met ruimte. Met mijmeringen, verlangens en dromen.

Die reis naar binnen is misschien wel de langste reis, maar ook de mooiste die je maakt. Omdat je jezelf ontdekt. Of datgene wat meer is dan jezelf. Voorbij het ego. Liefde, schoonheid.

Daarom is die opmerking van Jezus wel raak: ‘Ga in je binnenkamer.’ Want er zit veel meer in je dan je denkt.

Ik hoop dat wij wat we afgelopen jaar ervaren hebben kunnen vasthouden voor de tijd die komt. Geen ondergespitte wezens, maar open, vrije mensen. Met een rijke, opgeruimde binnenkamer.