De heilige mystica Francisca Romana (1384-1440) leefde in Rome, waar zij bekendstond om haar liefdewerk voor de armen en haar bovennatuurlijke gaven.

Francisca (Italiaans: Francesca) werd in 1384 geboren in Rome als telg van het adellijk geslacht Bussa de’Buxis de’Leoni. Haar jeugd bracht ze door in een paleis nabij Trastevere.

In 1395 huwde Francisca op 11-jarige leeftijd met Lorenzo de Ponziani, wie zij zes kinderen kreeg. Na zijn dood in 1436 trok zij zich terug in Tor de’ Specchi, gelegen bij het Capitaal in Rome. Daar nam Francisca de leiding over van de door haar in 1425 gestichte kloosterlijke vereniging van Oblaten van Sint-Benedictus (Compagnia delle Oblate del Monastero Olivetano di Santa Maria Nuova).

Francisca, die haar leven aan de naastenliefde wijdde, was begiftigd met mystieke gaven. Zij zou verschijningen hebben gehad van haar engelbewaarder. Ook werd van haar verteld dat ze in een visioen de Heilige Maagd en het Kind Jezus had gezien.

Zij stierf op 9 maart 1440. Haar lichaam werd begraven in de Sancta Maria Nova op het Forum Romanum, waar al snel na haar dood een cultus op gang kwam, die in 1460 officieel werd erkend. Later werd deze kerk uit de negende eeuw naar haar vernoemd.

Paus Paulus V verklaarde haar heilig op 9 mei 1608 en wees de 9de maart aan als de dag van haar liturgische gedachtenis.