Een kardinaalsbenoeming 'in pectore' is een benoeming die op het moment van de creatie nog niet wereldkundig wordt gemaakt. De paus kiest ervoor om de naam nog enige tijd geheim, letterlijk 'in het hart', te houden.

In het hart

De Paus kan iemand tot Kardinaal benoemen, zonder zijn naam bekend te maken. Hij creëert en noteert deze kardinaal dan 'in zijn hart', in het Latijn in pectore en in het Italiaans in petto. In het Nederlands kennen we ook de uitdrukking: iets in petto hebben.

Politiek

De reden om een kardinaal in pectore te kiezen is meestal van politieke aard. Iemand uit het voormalig Oostblok of, actueler, communistisch China kan bijvoorbeeld in de problemen komen door een hoge benoeming binnen de RK Kerk. Of de persoon in kwestie zelf wel op de hoogte wordt gebracht van deze benoeming valt niet met zekerheid te zeggen. Mogelijk is dit afhankelijk van zijn bereikbaarheid - bijvoorbeeld bij gevangenschap - of van de mate waarin iemand door de benoeming in verlegenheid kan worden gebracht.

Overlijden paus

Het is aan de paus om een gunstig of veilig moment te kiezen voor publicatie van de naam van de kardinaal die hij in petto heeft te kiezen. Sterft een paus vóór hij de naam bekend heeft gemaakt, dan is zijn opvolger niet verplicht zich aan deze benoeming te houden, zelfs niet als hij daar toch van op de hoogte zou zijn. Publicatie in het pauselijk testament is evenmin bindend.

Rechten en plichten

Een kardinaal in pectore heeft geen van de rechten en plichten van een kardinaal. De duur van zijn kardinalaat wordt uiteindelijk overigens wel bepaald aan de hand van de datum van zijn creatie, niet de datum van de bekendmaking.