De kerkelijke kersttijd is de liturgische periode die in het teken staat van de menswording van God en het begin van Christus' verkondiging van het Evangelie.

Sterke tijd

De Kersttijd is een zogeheten 'sterke' liturgische tijd. Dat betekent dat één bepaald aspect van de christelijke boodschap alle vieringen in die periode domineert, afgezien van de verplichte heiligengedachtenissen. De Katholieke Kerk kent vier sterke tijden: de Advent, de Kersttijd, de Veertigdagentijd en de Paastijd. Buiten de sterke tijden is er sprake van 'Tijd door het jaar'.

Begin en einde

De Kersttijd volgt op de Advent en begint op de vooravond van Kerstmis. Ze eindigt op de avond van de eerste zondag na 6 januari. De eerste acht dagen van de Kersttijd vormen het zogeheten Kerstoctaaf. De liturgische kleur van de Kersttijd is wit.

Drie hoogfeesten

De Kersttijd kent drie hoogfeesten: Kerstmis op 25 december, Heilige Maria Moeder van God op 1 januari en Epifanie op 6 januari. Ook heeft ze vijf feesten: Sint Stefanus, Sint-Jan, Onnozele Kinderen, Heilige Familie, Doop des Heren.

Wereldse betekenis

Naast de kerkelijke betekenis van 'kersttijd' is er ook nog een wereldse betekenis. Vanaf de tijd dat winkeliers en gemeenten kerstversieringen beginnen aan te brengen, spreekt het publiek veelal van 'kersttijd'. Dus als de Kerk zich in de Advent nog liturgisch en spiritueel op het grote hoogfeest van Gods Menswording aan het voorbereiden is, wordt er in de media, de openbare ruimte en het het bedrijfsleven al volop een voorschot op de feestvreugde genomen.