Het katholieke principe ‘Het heil der zielen is de hoogste wet’ (Latijn: Salus animarum lex suprema) wordt toegepast in het kerkelijk recht en de pastorale praktijk. Als de toepassing van bepaalde kerkelijke wetten het zielenheil van gelovigen of andere betrokkenen in gevaar brengt, dan dient zij te worden vermeden.

Salus animarum lex suprema is een formule die kan worden afgeleid uit de laatste canon van de thans geldende Codex van Canoniek Recht (CIC 1983). Deze canon, nummer 1752, heeft betrekking op de overplaatsing van een pastoor: In geval van overplaatsing moeten de voorschriften van een andere canon worden toegepast. Daarbij moet de “canonieke gelijkheid in acht worden genomen”. Bovendien moet dit voor ogen worden gehouden: “het heil deze zielen, dat in de Kerk de hoogste wet moet zijn”. (In causis translationis applicentur praescripta canonis 1747, servata aequitate canonica et prae oculis habita salute animarum, quae in Ecclesia suprema semper lex esse debet.)

De kerkelijke formule is afgeleid van de antiek-Romeinse formule Salus populi suprema lex esto(‘Het heil van het volk zou de hoogste wet moeten zijn’). Deze frase staat letterlijk in Cicero’s De Legibus (boek III, deel III, sub. VIII). Salus kan hier betekenen: ‘gezondheid’, ‘veiligheid’ of ‘welzijn’. Cicero bedoelt hier te zeggen dat goede wetten uiteindelijk het belang van het volk dienen.