“Ze had hele lange blonde haren en lange benen. Ze zag er altijd tiptop uit,” zegt Susan. “Ze heeft ons team wel een upgrade gegeven.” Manon had rugnummer acht en was echt een pitbull op het veld. Als ze de bal wilde, dan kreeg ze hem ook. Op 30 december heeft Manon een auto-ongeluk gehad. Op 31 december ’s avonds, vlak voor de jaarwisseling, is ze overleden aan haar verwondingen. In het begin kon Susan het bijna niet geloven en hoopte ze steeds dat Manon nog op de training zou verschijnen.

Na haar overlijden had Kiki het idee om een erewedstrijd te spelen voor Manon. Voorafgaand aan de wedstrijd liep iedereen het veld op met een helium ballon. Samen hebben ze op de middencirkel één minuut stilte gehouden. Daarna gingen de ballonnen de lucht in samen met een grote ballon in de vorm van haar nummer acht. Het team heeft op hun eigen shirt ook het rugnummer van Manon laten drukken want:

Zo is Manon bij elke training en wedstrijd. Kiki en Susan zeggen dat het gezamenlijk herdenken van Manon hun dichter bij elkaar heeft gebracht. Ze zeggen nu makkelijker tegen een vriendin: “Ik geef echt om jou en ik hou van jou,” wat ze eerder niet snel tegen iemand zouden zeggen.