Wouter is vrijwilliger bij een organisatie die mensen kosteloos helpt met digitale vragen. In een onlinewereld is het voor een digibeet tegenwoordig nauwelijks te doen. Volgens Wouter zou digitale hulpverlening dan ook een standaard voorziening moeten zijn: ‘Dit land is niet meer ingericht op hulpverlening voor kwetsbare mensen.’
Een baan met impact
Wouter van Veen (35) heeft een goede baan als consultant, maar mist af en toe een bepaalde zingeving in zijn werk. Daarom heeft hij gekozen voor een werkgever waarbij je ook een halve dag per week aan een maatschappelijk impact project mag werken. In die vorm is Wouter sinds vorig jaar aan de slag gegaan als vrijwilliger bij Cybersoek, een platform voor digitale zelfredzaamheid door ondersteuning en educatie.
Vrijwilligers zijn onmisbaar voor samenleving
Wouter stapt op alles en iedereen af. Wouter: ‘Met een klein gebaar kan je bij iemand al een lach op zijn gezicht toveren. Dat vind ik echt een beloning en het kost me heel weinig moeite.’
Om anderen te helpen is het volgens Wouter belangrijk om blij te zijn met wie je zelf bent: ‘Als ik geen peace of mind heb, dan blijft er weinig ruimte over voor anderen. Hoe meer ik daarvan heb, hoe meer ik anderen kan geven.’
'Met een klein gebaar kan je bij iemand al een lach op zijn gezicht toveren'
Een ingewikkelde jeugd
Door Wouters eigen ervaringen kan hij zich goed verplaatsen in de mensen die hij helpt. Wouter: ‘Ik ben opgegroeid met de nodige uitdagingen en heb vroegkinderlijke trauma’s opgelopen (een traumatische gebeurtenis die heeft plaatsgevonden tijdens de kinderjaren of zelfs nog voor de geboorte, red.).’
Rond zijn achttiende is Wouter het vertrouwen in mensen volledig verloren. ‘Ik deed wel sociaal, maar dat was nep. Ik leefde heel erg afgesloten. Ik durfde geen relaties aan te gaan en kon me niet hechten aan mensen. Door de afgelopen vijftien jaar (intensieve) therapie te volgen en heel hard aan mezelf te werken kan ik dat inmiddels weer wel.’
Wouter vervolgt: ‘Ik ben een pientere kerel en heb een goede baan. Maar ik heb zoveel meegemaakt, dat ik niet zo snel schrik van wat ik zie en tegenkom. Het laat me niet koud, maar ik kan snel bijstand bieden.’
De mooiste verhalen in je inbox?
Lees onze privacyverklaring
De zwakkeren steeds zwakker, rijken steeds rijker
En die bijstand verleent Wouter daarom vooral aan kwetsbare mensen. Zoals daklozen, verslaafden, eenzame mensen, 55-plussers, of mensen met een migratieachtergrond. Wouter: ‘Het gaat om kwetsbare mensen die over het algemeen veel hulp nodig hebben en daar is dit land niet meer echt op ingericht.’
Hij vervolgt: ‘De zwakkeren worden steeds zwakker en de rijken worden steeds rijker. Kwetsbare mensen hebben daar het meeste last van. Deze vorm van bijstand zou eigenlijk een standaard voorziening moeten zijn. Zonder digitale vaardigheid ben je eigenlijk nergens.’
Spionagesoftware en digitale rommel
Wouter helpt mensen met van alles en nog wat. Wouter: ‘Een Spaanse mevrouw begreep niet waarom haar vriend altijd weet waar zij is, ondanks dat haar locatiegegevens uitstaan. Ik heb haar uitgelegd dat hij misschien spionagesoftware op haar telefoon geïnstalleerd heeft en hoe ze dat kan uitzetten. Ze vroeg zich af of ze dan niet van alles moest veranderen qua telefoon en dergelijke, maar ik vroeg me eerder af of ze niet moet veranderen van vriend. Want dit is niet per se een goede zaak.’
Wouters werk levert soms ook ongemakkelijke gevalletjes op: ‘Een meneer die ik weleens help, had weer de zoekgeschiedenis op zijn laptop niet gewist en die stond vol met pornosites. Hij heeft dat zelf echter niet door, omdat hij amper iets begrijpt van computers. Ik moet daar wel een beetje om lachen.’
'Zonder digitale vaardigheid ben je eigenlijk nergens'
Hoewel Wouters kijk op het leven door vrijwilligerswerk niet per se is veranderd, verbaast hij zich wel over de niet-aanwezige digitale kennis van mensen. Wouter: ‘Ik kom echt extreme gevallen tegen, die er een enorme rommel van maken op de laptop. Bij ‘ons’ gaan dingen zo automatisch, daar staan we niet bij stil. Ik kan soms ook niet uitleggen aan een digibeet waarom een bepaalde handeling logisch is, want dat is het vaak niet.’
Het vrijwilligerswerk bevalt Wouter zo goed, dat hij inmiddels elke week een halve dag digibeten helpt om digitaal vaardiger te worden. Wouter: ‘Soms ben ik streng. Dan komt iemand vijf keer met hetzelfde probleem, terwijl andere mensen ook hulp nodig hebben.’
Elkaar als gelijke zien
Wouter probeert zich over zijn oordeel heen te zetten en elkaar als gelijke te zien. Hij legt uit: ‘Iedereen oordeelt, maar je kunt er altijd voor kiezen om er niet naar te handelen. Als je iemand gelijkwaardig helpt en behandelt – net zoals dat je iemand zou helpen waarmee je je helemaal kunt identificeren – is dat een goede zaak. Ik denk dat we dat vaak niet doen.’
Wouter hoopt kwetsbare mensen nog lang te kunnen helpen. ‘Als elke vrijwilliger vandaag zou stoppen, dan gaan we veel problemen zien. Het hospice waar mijn opa dit jaar lag draait bijvoorbeeld ook volledig op vrijwilligers. Ik zeg niet dat een samenleving zonder vrijwilligers eraan onderdoor gaat, maar je gaat meer leed zien dan nu. Omdat vrijwilligers omkijken naar kwetsbare mensen.’
