Dit is de tijd van het jaar dat Annemiek begint na te denken over haar lenteplannen. Maar nu een van haar beste vrienden er niet meer is, zien die plannen er anders uit dan normaal.
'Dit is de tijd van het jaar dat we ons verkneukelden over onze lenteplannen. Zullen we naar Drenthe of naar Zuid-Limburg? Mijn rijpe concertvriend en ik peilden iedere februarimaand waar onze voet gaan wilde. Van die reisjes geniet ik na.
Van hoe we anderhalf uur konden doen over een ei en twee koppen thee. Hoe we op een leeg terras intens genoten van de stilte, terwijl de rest van de wereld binnen zat om naar een belangrijke voetbalwedstrijd te kijken. Alleen de ober stak af en toe z’n hoofd om de hoek van het terras om te melden wat de stand was. Voor ons was het altijd 2-0.
'Wat was hij een levenskunstenaar'
Toch besloten we een keer thuis te blijven. Wel zouden we leuke dingen ondernemen en naar concerten gaan. In de zomer bleek mijn rijpe concertvriend ernstig ziek te zijn. In de zoveelste ziekenwachtkamer zei hij schalks: 'Je kunt er veel van zeggen, maar we hebben wel de vakantie die we voor ogen hadden: dagjes uit vanuit onze eigen woning.’
Nu vriest het en de zon schijnt: perfect weer voor onze lenteplannen. Wat mis ik ons knusse verkneukelen. Wat was hij een Levenskunstenaar. Ja, wat ik vooral ontbeer is zijn geestige lichtheid. Nu gaan er dagen voorbij zonder kwinkslagen. Niet iedereen heeft humor, begint me op te vallen. Maar ik kan goed nagenieten en door zijn ogen naar de wereld kijken. Dat zijn mijn lenteplannen.'
Altijd als eerste de columns van Annemiek Schrijver ontvangen?
Schrijf je dan nu in voor de inspiratienieuwsbrief en krijg, naast de mooiste columns, elke week een flinke dosis inspiratie in je mailbox.
