Illustrator Marit Törnqvist helpt vluchtelingen tot het uiterste. Door te tekenen kan ze omgaan met de soms harde werkelijkheid die hierbij komt kijken.
De internationaal gelauwerde illustrator Marit Törnqvist oefende zich als meisje op het leven door 'zielige boeken’ te lezen. Zo wapende ze zich voor de dingen die zouden komen. En die kwamen.
In het Zweedse dorp waar ze delen van het jaar doorbrengt, opende een paar jaar geleden een asielzoekerscentrum. De dorpsbevolking maakte zich op om de nieuwkomers te ontvangen. Marit ook. En toen ze hun vluchtverhalen hoorde, wist ze dat ze niet anders kon dan hen tot het uiterste te helpen.
‘Ik houd van omdraaien’, zegt ze. ‘Stel dat ik alleen in Japan terechtkwam, waar ik de taal niet ken en de weg niet weet. Hoe heerlijk zou het zijn als iemand mij wilde helpen mijzelf te redden. Wij zijn geen vluchtelingen - wij zijn mensen.’
Ze hoort over pijn en verdriet, maar er is ook veel plezier en vreugde. En regelmatig trekt ze zich terug achter de tekentafel om op te laden. Tekenen geeft haar rust. Zo bewaart ze de noodzakelijke balans tussen rijke fantasie en harde werkelijkheid.