Rome, 12 mei 2025 — Het conclaaf dat op 8 mei leidde tot de verkiezing van kardinaal Robert Francis Prevost tot nieuwe paus vond plaats achter gesloten deuren, in absolute geheimhouding. Toch is het diverse vaticanisten uit verschillende landen gelukt om het verloop van de vier stemrondes op hoofdlijnen te reconstrueren, meldt Kathpress. Uit die reconstructie zou blijken dat de kardinalen Reinhard Marx en Timothy Dolan cruciale actoren waren.
De vermeende stemverdeling is gereconstrueerd op basis van gesprekken met kieskardinalen, indirecte uitspraken en het vergelijken van verschillende informatiebronnen.
Wat als eerste uit de analyses naar voren komt is dat de gedoodverfde favoriet, kardinaal Pietro Parolin, een zwakke start maakte. Hij bleef ver achter op de ongeveer 50 stemmen die hem aanvankelijk werden toegedicht. Prevost daarentegen, begon sterk en eindigde al in de eerste ronde als tweede — een prestatie die mede te danken lijkt aan zorgvuldig voorwerk van invloedrijke kardinalen voorafgaand aan het conclaaf.
Amerikaans geld
De Duitse kardinaal Marx, aartsbisschop van München en Freising, zou een sleutelrol hebben gespeeld. Tijdens meerdere informele bijeenkomsten in zijn residentie in Rome sprak hij zich uitdrukkelijk uit voor Prevost. Marx waardeerde vooral dat Prevost — anders dan diens voorganger Marc Ouellet als prefect van het Dicasterie voor de Bisschoppen — het niet op een conflict met de ‘Synodale Weg’ liet aankomen, maar dit Duitse hervormingsproces juist hielp redden met een diplomatieke tussenoplossing. Ook de moeilijke financiële situatie van de Heilige Stoel zou hebben meegespeeld. Als coördinator van de Vaticaanse Raad voor de Economie weet Marx dat Amerikaanse steun essentieel is, en Prevost — met zijn Amerikaanse achtergrond — zou die geldstroom kunnen bestendigen.
Burke
Opmerkelijk genoeg wist Prevost ook in conservatieve kringen vertrouwen te winnen. De ultraconservatieve kardinaal Raymond Burke zou tijdens een privégesprek zijn overtuigd geraakt van Prevosts orthodoxie. Daarmee groeide de in Chicago geboden augustijn uit tot een brugfiguur tussen de meer vrijzinnige en behoudende facties van het conclaaf.
Een andere sleutelrol werd gespeeld door de Amerikaanse kardinaal Timothy Dolan, de aartsbisschop van New York. Hij kende Prevost vóór het conclaaf nauwelijks, maar liet zich tijdens het preconclaaf uitvoerig informeren nadat meerdere collega’s hem op Prevost hadden gewezen. De missie van de augustijn onder de armen in Peru, evenals zijn pastorale stijl, maakten indruk op Dolan. Tijdens de informele gesprekken op woensdagavond (7 mei) en donderdagochtend (8 mei) wist Dolan andere conservatieve kardinalen ervan te overtuigen dat Prevost niet alleen de continuïteit met paus Franciscus belichaamde, maar ook een terugkeer naar dogmatische en liturgische stabiliteit mogelijk zou maken.
‘Franciscus-bashen’
Opvallend is dat de laatste dag van het preconclaaf werd gekenmerkt door kritiek op het pontificaat van de overleden paus Franciscus. Zijn onvoorspelbare bestuursstijl en neiging tot solistische beslissingen zouden bij meerdere sprekers tot scherpe woorden hebben geleid — door sommigen zelfs als ‘postuum Fransiscus-bashen’ omschreven. Onder de criticasters waren de kardinalen Beniamino Stella en Joseph Zen Ze-kiun, de 93-jarige emeritus bisschop van Hongkong. De laatste sprak op 30 april over zijn verdriet over het Sino-Vaticaanse akkoord, de repressie van de Tridentijnse ritus en de volgens hem op drift geraakte synodaliteit.
Aveline en Grech
Tijdens de tweede stemronde op donderdagochtend haalde Prevost al meer stemmen dan Parolin, die daarop aan zijn aanhangers te kennen zou hebben gegeven in het vervolg op aangaf Prevost te stemmen. De Franse kardinaal Jean-Marc Aveline, die ook stemmen had gekregen, volgde Parolins voorbeeld. In de derde ronde groeide de steun verder, onder meer vanuit het kamp rond de Maltese kardinaal Mario Grech, de secretaris van de Bisschoppensynode, en de Afrikaanse conclavisten. Prevosts missiewerk in Peru en zijn rol als overste van de wereldwijd actieve augustijner orde wierpen hier hun vruchten af.
Tegen de middag werd duidelijk dat Prevost vrijwel onaantastbaar aan kop lag. Volgens Dolan was dat het moment waarop Prevost zijn handen boven het hoofd sloeg en zich begon te verzoenen met het onvermijdelijke. Tijdens de lunch zou hij al begonnen zijn met het opstellen van zijn eerste toespraak. Dat verklaart het opmerkelijke feit dat hij meteen na het Habemus Papam al een geheel uitgeschreven speech kon oplezen.
Meer dan 100 stemmen
In de vierde en laatste stemronde op donderdagmiddag kreeg Prevost uiteindelijk meer dan 100 stemmen. Over het precieze aantal lopen de schattingen uiteen: sommige waarnemers spreken van ruim boven de 110, anderen houden het op “net iets meer dan 100”. Hoe dan ook — de drempel voor een tweederdemeerderheid lag op 89, en die overschreed Prevost glansrijk.
Zo werd Robert Francis Prevost, met steun uit onverwachte hoeken en door cruciale inzet van onder anderen Marx en Dolan, tot Romeins pontifex gekozen.
