15 september 2024
H. Willibrordusbasiliek te Hulst
Pastoor Wiel Wiertz
Lezingen:
Jesaja 50, 5-9a
Jakobus 2, 14-18
Marcus 8, 27-35
Beste mensen,
een paar weken geleden zei ik tijdens de overweging dat ik het zo jammer vind dat er zo velen zijn die het geloof in Jezus, dat voor ons zo belangrijk is, niet kennen en zeggen ook niet nodig te hebben.
Na de mis sprak ik met een jonge vader die zich in mijn woorden herkende. Hij zei: ‘Het geloof in Jezus vervult mij en mijn gezin. De Kerk is voor ons zo belangrijk. Geloven zit als het ware in mijn genen. Ik zou mij niet kunnen voorstellen zonder mijn geloof in Jezus te leven. Maar niet al mijn dierbaren delen dit met ons. Dat doet pijn.’
Ik moet hieraan denken wanneer Jezus vandaag de vraag stelt: ‘Wie zeggen de mensen dat Ik ben.’ In onze dagen zou de reactie kunnen zijn: ‘Jezus, wie is dat?’ Uit het evangelie van vandaag blijkt meteen dat Jezus de mensen kent. Jezus weet dat je het niet moet hebben van wat ‘de mensen zeggen’. Jezus maakt het meteen persoonlijk wanneer Hij zegt: ‘Maar jij, -jij kent me zo goed, we trekken samen op, je ziet wat ik doe, je weet hoe ik leef, je weet waarvan ik droom, jij kent het doel van mijn leven-, maar jij, wie zeg jij dat Ik ben?’.
Jezus spreekt vandaag over leven dat niet te stoppen is. Menselijke overwegingen winnen het nooit. God laat nooit los wie op Hem vertrouwt, zich helemaal aan Hem toevertrouwt. Wat dat ook zal betekenen. Zelfs als dat betekent dat je ter dood gebracht wordt. Je moet je kruis niet uit de weg gaan, maar je moet je kruis opnemen. Zo volg je Mij, zegt Jezus. Wie zijn leven wil redden zal het verliezen. Jezus is duidelijk. Jezus volgen is niet gemakkelijk.
Wie doet dat nou, denk je dan. Is dat wel reëel wat Jezus zegt. Dat is ook de reactie van Petrus. Menselijk. Wie kiest vrijwillig voor zo’n confronterende weg?
Ik ga naar een getuigenis van nu. Naar Alexei Navalny die in onze tijd veel indruk op mij maakt. Hij kwam in het Rusland van deze tijd op tegen onrecht. Op een gegeven moment werd hij vergiftigd, maar hij genas in Duitsland. Daar had hij kunnen blijven om vanuit Duitsland verder op te komen voor zijn volk. Maar dat was niet wat hij wilde. Hij wilde terug naar zijn land, naar zijn mensen. Hij werd meteen gearresteerd nadat het vliegtuig was geland. Er volgde weer een proces en al gauw stierf hij ver weg in de gevangenis.
Navalny wist zo goed als zeker dat dit zou gebeuren… Alexei Navalny was belijdend Christen. ‘Niet wat ik wil’ was ook dragend in zijn leven. ‘Wie zijn leven wil redden zal het verliezen’. Het gebeurt dus ook in onze tijd, consequent gaan voor jouw droom. Ook als dat moet betekenen dat je uit de weg wordt geruimd.
Beste mensen,
God heeft ons een ‘Teken’ uit de hemel geschonken. Zijn Zoon Jezus. Jezus wil dat ik Hem leer kennen. Jezus verdient mijn vriendschap. Hij verdient het dat we over Hem spreken. Zo kom ik dichter bij God. Zo komt God dichter bij ons. Door de Weg van Jezus te volgen opent zich Gods Koninkrijk op aarde en het perspectief op eeuwig leven.
Een kostbaar Godsgeschenk voor alle mensen.
