26 januari 2025
pastoor Herman Schaepman
St. Elizabethkerk in Grave
Lezingen:
Nehemia 8, 2-4a.5-6.8-10
1 Korintiërs 12, 14-27
Lucas 1, 1-4. 4, 14-21
Zusters en Broeders,
sinds de schepping zijn wij aan veranderingen onderhevig. De ontwikkelingen zijn gewoon niet bij te houden. Denk je vandaag iets hypermoderns te hebben gekocht, kan het morgen alweer achterhaalt zijn. Zouden we nog kunnen leven zonder mobiel? Afstanden zijn veel korter geworden en men stapt in het vliegtuig alsof het een bus is. Het internet heeft voor ons een nieuwe wereld geopend en vanuit de stoel kan men gewoon winkelen zonder het huis te verlaten.
Maar er zijn ook zaken die al eeuwen hetzelfde blijven en niet zo beïnvloedbaar zijn. Waar mensen nog steeds kracht uit putten en hun manier van leven op instellen, dat zijn de woorden die God tot ons spreekt. En zo doet Hij dat ook weer op deze derde zondag door het jaar. Zojuist hebben we geluisterd naar de eerste lezing uit het oude Testament. Een boek dat dateert tussen 445 en 433 voor Christus.
Dat is toch zolang geleden wat moeten we daar nog mee?
Maar als we de tekst gaan uitpluizen en aandachtig lezen, dan herkennen we erin veel rituelen zoals wij vandaag de dag, hier en nu, nog steeds de heilige mis vieren. “Mensen verzamelden zich op het plein voor de waterpoort”, hoorden we. En dat doen we nog steeds voor het lezen uit de Bijbel. In die tijd kende men natuurlijk alleen het huidige Oude testament, wat toen de Tora werd genoemd, het boek van de Joden.
En heel het volk antwoordde “Amen, Amen”.
Vandaag de dag zeggen wij nog steeds geregeld tijdens de liturgie gezamenlijk Amen. Aan het begin van de eucharistieviering maken we gezamenlijk het kruisteken en zeggen dan in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest, Amen. Ook zeggen we dit Amen individueel wanneer u naar voren komt om het Lichaam van Christus te mogen ontvangen. Amen!
De priester Ezra die aan het voorlezen is, “stond hoger dan het volk, zodat iedereen kon zien hoe hij het boek openende, en op dat moment ging heel het volk staan.”
De lectoren, diakens, priesters staan op een verhoging, het priesterkoor, zodat ze duidelijk te zien, maar vooral te horen zijn.
Woorden die we iedere keer uit de Bijbel lezen, zijn woorden waarin God tot ons spreekt en ons een boodschap probeert mee te geven, een soort handleiding voor ons bestaan. We hebben zojuist ook gehoord dat: “het hele volk was namelijk in tranen uitgebarsten toen het de woorden van de wet hoorde.” We moeten natuurlijk wel realistisch blijven en niet iedereen zal op dezelfde manier geraakt worden door de woorden uit de Bijbel.
Er zijn zoveel invloeden die bepalen in hoeverre we de woorden echt horen. In wat voor een soort staat zijn we naar de kerk gekomen. De ene keer moe, terneergeslagen of uitgeput waardoor we niets horen. We kunnen hier naartoe zijn gekomen: geïrriteerd, boos, blij, vrolijk, treurig, opgewekt, zoveel emoties spelen een rol waardoor eenieder de woorden die we horen anders zullen ontvangen.
“Maak een feestmaal klaar, want deze dag is gewijd aan onze Heer” dat is ook iets wat iedere keer terugkeert in de eucharistie: het voorbereiden van de offers van brood en wijn, de werkelijke aanwezigheid van het Lichaam en Bloed van Christus, die door zijn kruisoffer ons heeft gered van de dood en wij hopen eens verenigd te worden in het eeuwige leven.
Ik hoop dat u vandaag uit de woorden van de Heer weer kracht heeft kunnen putten. Was het niet uit de eerste, dan misschien wel uit de tweede lezing of het evangelie. Het kan ook zijn dat u vandaag geraakt bent door een lied, wat het ook is voor eenieder, ik hoop dat u kracht haalt uit dit samen zijn om weer verder te gaan aan uw pelgrimstocht op aarde.
