Vaticaanstad, 20 oktober 2021 - Paus Franciscus heeft de brief van een slachtoffer van seksueel misbruik openbaar laten maken. In het Italiaanstalige document, gepubliceerd op de website Tutela Minorum van de Pontificale Commissie voor de Bescherming van Minderjarigen, vertelt een gelovige vrouw over haar ervaringen. Zij eist onvoorwaardelijke opheldering en doet tegelijkertijd een beroep op de seminaristen om “goede priesters” te worden.
Met deze ‘Brief aan seminaristen’ wil “paus Franciscus de stem van alle gewonden opnemen” en alle priesters “de weg wijzen naar een authentieke dienst aan God voor het welzijn van alle zwakken”, staat er in een inleidend commentaar van de voorzitter van de commissie, de Amerikaanse kardinaal Sean O'Malley. De naam van de vrouw wordt niet genoemd om redenen van privacy.
De vrouw werd als kind jarenlang misbruikt door een priester die zij “broertje" moest noemen. Zij schreef de brief “mede namens de andere slachtoffers” van wie de priesters “hun jeugd, zuiverheid en respect hebben gestolen”. Hoewel zij fysiek nog leven zijn “hun zielen in kleine bloedige stukjes gehakt”.
De briefschrijfster zegt dat ze van zich heeft laten horen omdat “de Kerk mijn Moeder is en het doet me zo'n pijn als ze gewond raakt en als ze vies is”.
“Volwassenen die deze hypocrisie als kind hebben meegemaakt, zullen het nooit uit hun leven kunnen uitwissen. Zij kunnen het een tijdje vergeten, proberen te vergeven, proberen een volwaardig leven te leiden, maar de littekens zullen op hun ziel blijven, zij zullen niet verdwijnen.
“Ik probeer te overleven, vreugde te voelen, maar het is eigenlijk een ongelooflijk moeilijke strijd... Ik heb een dissociatieve identiteitsstoornis, een ernstige complexe posttraumatische stoornis (PTSS) met depressie, angsten, angst voor mensen, fouten en, ik slaap niet en als ik er al in slaag om in slaap te vallen, heb ik altijd nachtmerries. Soms heb ik toevallen, dat ik ‘uit’ ben, dat ik het hier en nu niet waarneem. Mijn lichaam herinnert zich elke aanraking..... Ik ben bang voor priesters, om in hun nabijheid te zijn”, aldus het slachtoffer.
De vrouw beschrijft hoe moeilijk het is om aan een eucharistieviering deel te nemen. “De laatste tijd kan ik niet naar de mis gaan. Het doet me veel pijn... De kerk, die heilige ruimte was mijn tweede thuis... en hij nam het van me weg. Ik heb een groot verlangen om me veilig te voelen in de kerk, om niet bang te zijn, maar mijn lichaam, mijn emoties reageren op een heel andere manier...”Ik vraag u om de Kerk te beschermen, het lichaam van Christus!”