Ineke Visser zag het licht: ‘In het sterven roept de ziel om het leven te voltooien.’

Ineke Visser verzamelt al jaren kennis en wijsheid rond het levenseinde. Eén van de lessen: ‘sterven is een overgangsfase waarin iets heel wezenlijks gebeurt.’ En sinds kort zit ze zelf in zo’n fase. In een nieuwe aflevering van De verwondering ontdekt ze samen met Annemiek Schrijver wat dat betekent. ‘Er is een verlangen naar de bloei van een stille tuin in mij.’ De verwondering met Ineke Visser is te zien op zondag 23 maart om 08.25 uur bij KRO-NCRV op NPO 2. 

Haar belangstelling voor het levenseinde begon met een verrassende wending. Ineke Visser werkte namelijk voor een succesvol telecombedrijf, maar liep stuk op de snelheid in die branche. Ze kreeg een burn-out. Na jaren van zoeken en studeren voelde ze: ik moet aan het sterfbed zijn.

Ineke ging werken in een hospice, en later richtte ze het Landelijk Expertisecentrum Sterven op. Ze schreef meerdere boeken over het thema levenseinde, en heeft zelf meerdere grenservaringen beleefd. ‘Ik heb een glimp opgevangen van een andere dimensie.’

In november 2024 verscheen Licht op sterven. Inzichten en ervaringen vanuit een verruimd bewustzijn. Sinds het verschijnen van dat boek is Ineke opnieuw in een overgangsfase beland. ‘Je voelt dat er iets aan je gebeurt, maar ik weet niet waar het heen beweegt.’ Aan tafel bij Annemiek vertelt ze over dat spannende proces. ‘Het kan heel heilzaam zijn om in het niet-weten te verblijven.’ 

De ‘tussentijd’ waarin Ineke zich nu bevindt, is een soort stervensproces. ‘Het oude vertrouwde opgeven, dat is sterven. Daarna ben je niet meer wie je eerst was.’ Iedereen kent wel zulke verlieservaringen. Dat is meestal verwarrend en zwaar. Maar vaak is er ook een andere kant. ‘Ik denk dat er onvermoede krachten vrijkomen als we in zo’n fase aanwezig kunnen blijven.’

Door een gedicht van Ida Gerhardt ontdekte Ineke met terugwerkende kracht waarom ze aan het sterfbed wilde zijn. Dit is de eerste schuchtere groei, een zich ontplooien naar het licht. Sindsdien gaan deze woorden met haar mee, en ziet ze steeds weer nieuwe betekenis. Eéns is van liefde en geduld, de tijd vervuld, dan staat mijn stille tuin in bloei.

In gesprek met Annemiek ontdekt Ineke een glimp van waar haar zoektocht over gaat. ‘Eigenlijk is het een reis van een plek in de buitenwereld, naar innerlijke grond.’ Het is een verlangen naar de bloei van haar innerlijke, stille tuin. ‘Uiteindelijk verlangt de ziel om tot voltooiing te komen.’

Een openhartig gesprek over een verruimder bewustzijn, sterven voor het sterven, en verlossingswerk. ‘Als we het niet weten, kunnen we ook denken: het is magisch mooi!’

De verwondering met Ineke Visser, zondag 23 maart om 08.25 uur bij KRO-NCRV op NPO2