Zo gaat het al eeuwen: als mensen in nood zijn, dan leren ze bidden en heel erg devoot zijn.

En zwaar in de dalles,
Beloven ze àlles!
Maar wat komt daar echt van terecht?!

Zodra het weer goed gaat is alles vergeten.
Ze hoeren en sloeren en zuipen en vreten.
“Een voetreis naar Rome?”

‘Nog niet van gekomen!”
“Ach nee, dat heb ik nooit gezegd!”

Ach, ga toch weg!

Ach, ga toch weg!

Ik raak volledig van de leg,
van al die types die beloven – heus ik kèn ze!

Dus het is weg, volledig weg!

Ja, mijn geloof is echt wel weg!
Nee, niet in God! Maar ik geloof niet meer in mensen!