In De reünie praat misdaadverslaggever John van den Heuvel (62) met presentator Herman van der Zandt over zijn tijd op de politieschool als 18-jarige jongen. Hij kan dan nog niet bedenken dat hij later een carrièreswitch maakt. John blijft zich hard maken voor zijn huidige werk, hoe gevaarlijk ook. 'Als ik alleen maar zou mogen schrijven over kleine misdaden, zou ik er vandaag mee stoppen.'
18-jarig broekie op de politieschool
Op het moment dat John van den Heuvel wel een toekomst ziet bij de politie, is hij ook al die-hard voetbalfan van PSV. In De reünie vertelt hij hoe deze interesses elkaar in de weg zaten. John: 'Tijdens Oud en Nieuw werd ik opgepakt, wegens vandalisme. Toen heb ik een nacht in de cel gezeten, en ik dacht: oh, dit gaat helemaal de verkeerde kant op.'
Toch komt het goed met John. De rechercheurs die hem ondervragen, geven hem bijna letterlijk een schop onder zijn kont als hij zijn ambities bij de politie naar hen uitspreekt. Toch krijgt hij een sollicitatieformulier mee, en vervalt de aanklacht tegen John. 'Dat was wel een goede wake up-call.'
Wat volgt is een interne opleiding aan de politieschool als John achttien jaar oud is in 1981. Met de klasgenoten van toen haalt John bij De reünie herinneringen op.
Ongein op de studie
In de klas van de politieschool zit John samen met een hoop zeventien-, achttien- en negentienjarigen, maar er zijn ook een aantal klasgenoten van midden dertig bij.
Deze mannen, zoals klasgenoten Hans en Rinus, hadden thuis al een gezin - terwijl bij de jonge studenten juist alle remmen los gingen. John: 'Die vonden wij - sorry - ouwe lullen, dus dat botste in het begin best wel.' Hans en Rinus lachen instemmend.
Ondanks dat er een avondklok geldt op school, vinden John en zijn klasgenoten toch creatieve manieren om de hort op te gaan. Klasgenoot Niek: 'We lieten onszelf weleens uit het raam naar beneden zakken, over het hek heen. En dan kwamen we vanzelf in de stad.'
'Onze oudere klasgenoten vonden we - sorry - ouwe lullen'
Ook dichterbij was er een hotspot. John: 'Er was nog een uitwijkmogelijkheid aan de overkant: de manege. In Osdorp was daarnaast een verpleegstersflat, en ieder kwartaal had je er verpleegstersfeestjes.'
Dat de politieschool nu niet meer intern is, vindt John jammer. Het heeft hun groep namelijk een stuk hechter gemaakt, zegt hij. 'Je kreeg een saamhorigheid. Je deelde alles met elkaar, ook je gevoelens.
Krakersrellen, junks en no-go area's
Na de politieschool komen de frisse politieagenten terecht in de krakersrellen. Een werkelijkheid die rauw op hun dak valt.
Klasgenoot Hans: 'Er werd van alles naar je toe geflikkerd. En als je ziet wat voor beschermende kleding je toen had: je moest het zelf maar doen met handdoeken om je bovenbenen.' Als chauffeur had hij er minder last van, totdat er een koelkast in zijn auto werd gegooid. 'Dat is even schrikken.'
John benadrukt dat die spannende tijden wel de reden waren dat de studenten naar de politieschool gingen. 'Je wilde iets meemaken,' legt hij uit. Toch was het schokkend dat er met stijgbeugels, koelkasten en verfblikken werd gegooid. Ieder nadeel heeft zijn voordeel: 'Je wordt dan heel snel volwassen,' zegt klasgenoot Peter.
Van voorlichter tot misdaadverslaggever
John schopt het van politieagent tot de afdeling persvoorlichting en interne voorlichting. In die tijd leert hij veel van politiewoordvoerder Klaas Wilting. John: 'Ze noemden ons op de afdeling vader en zoon. Klaas nam mij altijd mee op sleeptouw - kennelijk had hij door dat ik dat allemaal heel interessant vond.'
Als verrassing blijkt Klaas Wilting ook in de studio bij De reünie aanwezig te zijn. Klaas is erg lovend over John: 'Hij kon voortreffelijk schrijven: het was een journalist in de dop.' Het blijkt een voorbode voor Johns latere carrière. Hij gaat weg bij de politie, maar blijft enthousiast over zijn tijd daar.
'Natuurlijk is het 't niet waard om in beveiliging te moeten leven'
Niet meer zonder beveiliging
Inmiddels kan John door zijn werk als misdaadverslaggever niet meer zonder beveiliging de straat op. Is dat het allemaal waard, vraagt Herman van de Zandt hem. 'Nee, natuurlijk is het 't niet waard,' is Johns repliek.
'Als er hele nare, verdrietige dingen zouden gebeuren wat mensen met je van plan zijn, dan zegt je familie niet: 'Nou, dat is het allemaal waard geweest.' En als ik alleen nog maar over kleine misdaadzaken zou kunnen of mogen schrijven, dan zou ik er vandaag mee stoppen. Want dan bezwijk je toch onder criminele invloeden. En dat vind ik niet passen bij het werk van een misdaadjournalist.'
De reünie is te streamen via NPO Start.
De reünie met John van den Heuvel terugkijken
Johns basis voor misdaadverslaggeving is in die periode bij de Amsterdamse politie ontstaan, maar hoe is het zijn oud-klasgenoten vergaan?
We blikken terug naar de avonturen die de jonge studenten met elkaar beleefden tijdens hun interne opleiding. Wat voor type was de jonge John, waar vierden ze feest, wie draaide er het meeste discomuziek en wie had er al een gezin thuiszitten?
Benieuwd naar alle mooie verhalen uit De reünie?
Je ontvangt ze als eerste in de Persoonlijke verhalen nieuwsbrief.
