Onlangs vierde prinses Irene haar tachtigste verjaardag. In De Verwondering vertelt ze over belangrijke inzichten die ze in haar leven heeft opgedaan.
Ze vertelt over haar werk voor het Natuurcollege, de organisatie die de vanzelfsprekende verbondenheid van al het leven weer in het bewustzijn van mensen wil brengen.
"Mensen zijn veel gevoeliger geworden voor het feit dat we een deel uitmaken van de natuur. Dat we niet meer daarbuiten staan. Dat is natuurlijk een enorm misverstand: dat we buiten de natuur staan. Dat we een wezen zijn op deze aarde die daar niets mee te maken heeft. Dat is is echt absurd he, dat we zo lang zo hebben gedacht."
"Lucht inademen, dat is het eerste dat we doen als baby als we geboren worden. Dus als mens kan je niet zonder al het leven op aarde."
Deze tekst inspireert haar:
De zon schijnt niet op ons, maar in ons
de rivieren stromen niet langs, maar door ons
De bomen wiegen en de bloemen bloeien
in ons lichaam en onze ziel
En ieder lied van de vogel, van de wind en de wilde storm,
van de rots uit de buik van de berg, is ons eigen lied
en zingt van liefde….
- John Muir, Natuurparken