Nick (27) groeide samen met Robbert Rodenburg op in dezelfde christelijke gemeenschap. Hij legt uit wat de steun van zijn goede vriendin toen voor hem heeft betekend.
Taboe
Homoseksualiteit is een taboe in Nicks leefomgeving: ‘In onze christelijke gemeenschap werd er simpelweg niet of nauwelijks over gesproken. De mensen die gay zijn, durfden er niet voor uit te komen.’ Nick had zijn homoseksuele gevoelens zo ver weggestopt, dat hij hier niet over durfde te praten.
Nick en Robbert Rodenburg gingen naar dezelfde middelbare school en sportvereniging. Hoewel ze allebei voelden dat de ander gay was, bleef het onderwerp tussen de twee taboe. Tijdens een avond van onze kerk werd het onderwerp homoseksualiteit besproken. Er werd toen duidelijk gemaakt dat je wel gay mocht zijn, maar je niet gay moest gedragen.
Afstand van Robbert
‘Robbert en ik waren toen allebei bang dat we ‘door de mand’ zouden vallen”, vertelt Nick. Dat gebeurde niet, maar na die avond spraken we er wel voor het eerst samen over. Kort daarna kwam Robbert in zijn omgeving openlijk uit voor zijn homoseksualiteit. “Ik vond Robberts coming-out zo spannend, dat ik meer afstand van hem nam.’
Eenzaam
Opgroeien in een omgeving zonder gay-rolmodellen voelde voor Nick als eenzaam: ‘Ik kende geen voorbeelden waarin gays geaccepteerd werden. In mijn belevingswereld werd er alleen maar op een veroordelende manier naar homoseksualiteit gekeken. Hierdoor denk je de hele tijd dat je niet normaal bent.’
Een grote steun voor Nick was zijn vriendin Anne-Marie op de middelbare school. Anne-Marie was zelf ook gelovig, maar benadrukte in wat ze zei en deed dat het voor Nick oké was om gay te zijn.
'Ik kende geen voorbeelden waarin gays geaccepteerd werden'
Steun
Dat deed Anne-Marie op een subtiele manier. Nick: ‘Bijvoorbeeld door tijdens Pride te kiezen voor een koffiebeker met de regenboogkleuren. Achteraf gezien heeft ze mijn hele puberteit geweten dat ik op mannen viel, maar ze heeft dit nooit expliciet gevraagd. Dat voelde Anne-Marie goed aan, want ik zou toen volledig in paniek zijn geraakt als ze dat wel had gedaan. Ik wist wel dat als ik er ooit aan toe was mijn geaardheid met de wereld te delen, ik bij haar terecht kon. Dat gevoel is voor mij heel belangrijk geweest.’
Coming-out
Het duurde een paar jaar voordat Nick zijn eigen coming-out maakte: ‘Vroeger was ik er stellig van overtuigd dat homoseksualiteit een zonde was. Ik geloofde dat God niet wilde dat ik een relatie met een andere man aanging. In mijn ogen was mijn enige optie het celibaat – bewust kiezen voor een leven zonder seks. Daar dacht ik heel serieus over na.’
‘Toen ik van de middelbare school naar het hbo ging, begon ik van gedachten te veranderen. Ik begon te twijfelen aan de overtuiging dat er bepaalde verplichtingen zijn voor hoe mensen geboren worden. De twijfels stapelden zich op. Na verloop van tijd stortte het kaartenhuis van religie in elkaar voor mij.’
Eigen normen en waarden
Nick heeft zijn christelijke opvoeding ervaren als een heftige vorm van propaganda tegen homoseksualiteit. ‘Inmiddels sta ik niet meer achter de Bijbelse overtuigingen en leef ik volgens mijn eigen normen en waarden.’
De steun van zijn bondgenoot Anne-Marie is vandaag de dag nog steeds belangrijk voor hem. ‘Onlangs werd ik op een feestje uitgescholden vanwege mijn homoseksualiteit en nam zij het voor me op. Een goed voorbeeld van hoe zij niet alleen zegt dat ze achter me staat, maar dit ook daadwerkelijk laat zien.’