Op Schiphol spreekt Joris Linssen met Arjen. Hij wacht op zijn zoon Jesse, die terugkomt uit Indonesië. Tijdens het wachten vertelt Arjen openlijk over het verlies van zijn eerste twee kinderen, 29 jaar geleden. ‘Het ergste wat je kunt meemaken is een echo laten maken en geen geluid horen.’

Oorverdovende stilte

29 jaar geleden overlijden de eerste twee kinderen van Arjen. Een tweeling van meisjes. Twee weken voor het misgaat, missen Arjen en zijn toenmalige vrouw een echoafspraak. Wanneer ze voelt dat er weinig gebeurt in haar buik besluiten ze naar het ziekenhuis te gaan. 

‘Het ergste wat je kunt meemaken in je leven is een echo laten maken en geen geluid horen. Dat is echt verschrikkelijk,’ vertelt Arjen.

'Het ergste wat je kunt meemaken in je leven is een echo laten maken en geen geluid horen'

Arjen in Hello Goodbye

Een mooi plekje voor de tweeling

De tweeling, genaamd Alex en Max, moet na het overlijden alsnog geboren worden. Voorafgaand aan de geboorte kiezen Arjen en zijn ex-vrouw een mooi plekje op een begraafplaats in Rotterdam uit.  

Arjen: ‘Je vrouw bevalt en daar komen dan twee hele mooie kinderen uit… maar die leven gewoon niet en daar komt geen geluid uit. Dat is het ergste wat er is… onbeschrijfelijk.’

Emotionele foto's

Als beroepsfotograaf vindt Arjen het belangrijk om zijn dochters na de geboorte vast te leggen. 29 jaar geleden maakt hij nog gebruik van een analoge camera waarbij hij de foto’s ontwikkelt in de donkere kamer van zijn huis. 

‘Die afdruk van hen is de laatste die ik heb gemaakt. Daarna heb ik de donkere kamer gesloopt, die moest weg,’ zegt Arjen.

 

Dezelfde gevoelens

Voor Arjens werk rijdt hij dagelijks langs het ziekenhuis waar zijn dochters zijn geboren. Hierdoor denkt hij nog elke dag aan de tweeling. Ondanks dat het lang geleden is, houdt hij nog altijd van ze.

Arjen: ‘Ik kom daar niet los van, en dat hoeft ook helemaal niet. Naarmate ik ouder word, blijft het gevoel hetzelfde en kan ik nog steeds tranen laten. Het is goed dat het er is want als je het niet meer voelt dan is het niet goed. Dan is er iets mis met me.’

Lelies als verbinding

Eén of twee keer per jaar bezoeken Arjen, zijn ex-vrouw en zoon Jesse de begraafplaats van de tweeling. Elk jaar op 16 april vieren zij het leven van Jesse en zijn zussen bij de grafsteen.  

‘Mijn ex-vrouw en ik hebben allebei een tattoo van een lelie. En ook op de grafsteen staat een lelie. Mijn zoon is na de tweeling geboren. Ook hij heeft vorig jaar een lelie laten tatoeëren,’ vertelt Arjen.

 

Oneindige liefde

Nu wacht Arjen op Schiphol tot Jesse weer terug is. Hij is drie maanden lang in Indonesië geweest, op bezoek bij zijn moeder die daar een half jaar per jaar woont.  

Arjen is blij dat zijn zoon weer veilig thuis is. Op Joris’ vraag wat Arjen voor zijn zoon voelt antwoordt hij glimlachend: ‘Oneindige liefde.’

 

Benieuwd? Bekijk het volledige verhaal in Hello Goodbye

Hello Goodbye is elke vrijdagavond om 21.05 uur te zien bij KRO-NCRV op NPO 2. De zesde aflevering met daarin het verhaal van Arjen is op 16 mei te zien, hierna is de aflevering te streamen op NPO Start. 

Meer verhalen lezen die je raken?

Schrijf je in voor de nieuwsbrief Persoonlijke verhalen