Jos Moons (1980) voelde zich als middelbare scholier al aangetrokken tot de kerk. Hij koos voor het priesterschap en daarna voor een leven als jezuïet. Kenmerkend aan deze orde is dat ze doorgaans niet in kloosters wonen en regelmatig van woonplaats wisselen.
‘Jezuïeten verhuizen veel! Eerst woonde ik in Birmingham, in Engeland, om het jezuïetenleven te leren. Daarna woonde ik in Amsterdam en werkte ik in Utrecht als promovendus en studentenpastor, en nu woon ik in Leuven. Tussendoor was ik trouwens ook een jaar in Salamanca, Spanje.’
Zoektocht
‘Wat me in deze orde aantrok? Allereerst de wijsheidstraditie. Jezuïeten zoeken graag, en betrekken daarbij ook het innerlijke aanvoelen. Dat vind ik fascinerend: je kunt aanvoelen wat wijs is. Daarnaast ben ik blij dat er bij ons zoveel ruimte om na te denken. Ook intellectueel zoeken jezuïeten graag. Dat vind ik bevrijdend.’
'Als we God zoeken, laat Hij zich vinden'
Dagelijks leven
‘Mijn dag begin ik met gebed, zoals elke kloosterling, maar wij bidden alleen, niet samen. Het voordeel is dat ik kan doen wat mij helpt om God te zoeken. Dat is: vijftien minuten stil in Gods aanwezigheid proberen te zijn. Zo goed en kwaad als dat gaat. Elke dag weer proberen! En soms merken dat God er is. Daarna doe ik van alles: les geven en voorbereiden, stukjes schrijven, of gesprekken met studenten. En ’s avonds samen eten en voor het slapen een kleine wandeling om de zaken op een rijtje te zetten. “
Wijsheid
‘Mensen die niet in een klooster wonen zou ik willen zeggen dat God hen graag ziet. En dat als we Hem zoeken, Hij zich laat vinden.”
Luister naar de Kloostercast, via KRO-NCRV, Spotify en jouw favoriete podcastapp
