Zoals bij elke verandering in mijn leven is ook deze stap begonnen met het proces waarvan ik de tekenen (zielenroerselen) herken door eerdere situaties in mijn leven. Een heel sterk ‘innerlijk weten’ dat de Geest me ergens anders op wil richten. Deze keer wel heel nieuw: gedachten over leven in een gemeenschap. Waar stuurt de Geest mij nu in godsnaam naar toe? Het laten gebeuren, benieuwd waartoe het zou leiden. Verrassing: naar deze abdij, mij bekend van een tante die trappistin was en bij wie we af en toe op bezoek gingen in mijn kindertijd. Ik was 52 jaar toen ik hier intrad.

“God zoeken in het hier en nu.”

De radicaliteit van stilte en afzondering trok me aan. De eenvoud en de soberheid, het vegetarisch eten, het moeten leven van eigen arbeid. De spiritualiteit van God zoeken in het hier en nu, in het leven van alledag met elkaar, in de eenzaamheid en in het gemeenschapsleven.

Zeven keer per dag bidden

In ons klooster bidden komen we zeven keer per dag samen in de abdijkerk. Het begint om half vijf ‘sochtends, dan bidden we zingend de nachtwake. Om 7.15 uur zingen en bidden we de Lauden, om 9.30 uur de Terts, 12.15 de Sext, om 14.15 de Noon, om 17.00 de Vespers en we sluiten om 19.30 af met de Completen. Daarna begint de grote stilte die duurt tot aan de volgende ochtend. De tijd tussen de samenkomsten besteed ik aan werk in het gastenhuis, aan Lectio (geestelijke lezing), aan studie of een wandeling.

‘Accepteer de mislukking.’

Wat ik aan niet-kloosterlingen zou willen meegeven: Sta voor wie je ten diepste bent: met heel je lichaam en geest, met heel je hart en verstand, in goede en in kwade dagen, en accepteer de mislukking. Geloof me: God geeft kracht naar kruis.

De kloostercast, iedere werkdag te beluisteren via KRO-NCRV, Spotify en jouw favoriete podcastapp