Mijn keuze voor het kloosterleven is de uitkomst van een lang proces. Het zaadje was al tijdens mijn jeugd geplant, maar pas op latere leeftijd is het tot wasdom gekomen. Het klooster en het priesterschap hadden al lange tijd een aantrekkingskracht op mij. Maar ik had ook een goede baan in de journalistiek. Waarom zou ik dat allemaal opgeven? Uiteindelijk heeft een boek van de Engelse dominicaan Timothy Radcliffe mij aangespoord er serieus werk van te maken en durfde ik uiteindelijk te zeggen: “Ja, hier ben ik." 

Gemeenschapsleven en een leven van een gebedsorde kenmerken de meeste kloosterordes wel. Dat had mijn aandacht, maar ook de studie die wezenlijk is voor de dominicanenorde. Het staat allemaal ten dienste van de verkondiging. En dat sprak mij vooral aan. Waarbij ook het ontwikkelingen van eigen talenten en expertise voor de verkondiging een belangrijke rol speelt. De vruchten van studie en gebed dragen we uit in de prediking. Onze officiële naam is dan ook Orde der Predikers. Daar zit voor mij de aantrekkingskracht. 

De dagorde verschilt bij ons per klooster en ook per dominicaan. Waar ik woon beginnen we de dag vroeg met het ochtendgebed (lauden) en het samen vieren van de eucharistie. Daarna gaat ieder zijns weegs. We werken namelijk veel buiten het klooster, aan de universiteit of in het pastoraat. In mijn klooster is ons apostolaat gericht op (internationale) studenten en young professionals. ’s Avonds komen we weer bij elkaar voor het avondgebed (vespers) en de warme maaltijd. We koken zelf, een belangrijk onderdeel van ons gemeenschapsleven. 

Ondanks dat het dominicaanse leven hectisch kan zijn, geven de momenten samen rust en structuur aan de dag. Het nodigt ons uit om even alles te laten liggen en tijd voor God en elkaar te nemen. Ook al woon je niet in een klooster: neem daar tijd en ruimte voor! 

De kloostercast, vanaf maandag 2 oktober iedere werkdag te beluisteren via KRO-NCRV, Spotify en jouw favoriete podcastapp