“Ik word boer”, zegt Bert terecht al op jonge leeftijd. Samen met Trees neemt hij in 2019 de kalverhouderij van zijn ouders over. Dan slaat het noodlot toe. Door het stilvallen van de horeca tijdens het coronavirus, is het stel genoodzaakt het bedrijf te verkopen. “We krijgen dagelijks de vraag hoe het nu met ons gaat”, vertelt Bert.
“Met ons gaat het goed. Wel hebben we sinds de opnames van Onze boerderij een roerige tijd gehad”, legt Bert uit. De boerderij is inmiddels verkocht en drie maanden geleden zijn Bert en Trees verhuisd naar een huurhuis. Bert werkt buiten de deur en Trees zorgt voor de kinderen. Helemaal afscheid nemen van de branche heeft Bert niet gedaan. Hij werkt voor een bedrijf dat melkveehouders begeleidt met hun jongvee. “Dat vind ik heel fijn. Daar sta ik namelijk nog tussen het vee.”
Nooit gedacht dat ik dat zou missen
Het stel mist verrassende dingen aan de boerderij. “Bijvoorbeeld dat Bert helemaal doorweekt is van de regen en ik een warme maaltijd voor hem klaar heb staan. Nooit gedacht dat ik dat zou missen”, legt Trees uit. De kinderen missen de boerderij enorm. “We zitten nu binnen tussen vier muren en hebben buiten een schutting... Dat is voor ons echt heftig. Wij hebben echt boerderijkinderen. Als je de eerste jaren opgroeit op een boerderij, dan is dit ineens wel heel anders. Ik zal er alles aan doen om mijn kinderen zoveel mogelijk buiten te laten opgroeien!”, vervolgt Trees.
De tekst gaat verder onder de foto.
De nieuwe dynamiek is wennen. “Op de boerderij werkten Bert en ik echt samen”, vertelt Trees. “Daar lopen privé en zakelijk door elkaar heen. Het is eigenlijk meer een manier van leven, waar wij toen bewust voor hebben gekozen.” Dat Bert nu van ‘s morgens tot ‘s avonds aan het werk is, maar ook weekend heeft, is een grote verandering. “Eerst wist ik ook echt niet wat ik in de weekenden moest doen”, aldus Bert. “En ik kreeg veel pijntjes. Uiteindelijk bleek dat ik niet gewend was aan zo weinig lichaamsbeweging. Nu sporten Trees en ik samen.” Trees vult hem aan: “En ik kook door de mindere fysieke inspanning ook veel minder eten!”
Voor nu is het voor de familie even tijd voor rust en bezinning. “We hebben 1,5 jaar lang in een stressvolle periode geleefd. We gaan lekker de decembermaanden in en halen ons niet te veel op de hals. Dan kunnen we begin volgend jaar kijken wat we willen en wat haalbaar is. De boerderij die we hebben verkocht is door de jaren heen gegroeid. Als we opnieuw beginnen, begin je weer op kleinere schaal.” Bert was de zevende generatie boer van zijn familie. Zijn ouders snappen de beslissing, maar het blijft erg emotioneel. Boer is het stel nog steeds. “Maar dan zonder erf en dieren. Het zit in onze genen.”
Ik ben heel benieuwd hoe we terugkomen met al deze rust
Het gezin gaat binnenkort voor het eerst op wintersport. “De sneeuw opzoeken in de bergen. Even dat buitenleven gevoel. Nu kan je wel echt met een gerust hart weggaan. Normaal was je altijd bezig met het vee. Ik ben heel benieuwd hoe we terugkomen met al deze rust."
Of ze iets anders hadden kunnen of willen doen? Nee! “Als we vandaag de dag dezelfde keuzes zouden kunnen maken, hadden we het weer gedaan. Een droom moet je achterna durven gaan. We zijn nog jong en er komen zeker nog kansen op ons pad. Dat geldt voor iedereen, in elke sector”, vertelt Bert. Hij vervolgt: “Tuurlijk is het jammer dat het zo gelopen is, maar we zijn gezond, hebben een dak boven ons hoofd en hebben elkaar. We gaan nu een nieuwe basis creëren en tot rust komen. En dan vol goeie moed de toekomst tegemoet.”.