‘Beeldhouwen geeft me rust’
Mirjam Heerema uit Zwolle heeft een bijzondere hobby. Twaalf jaar geleden ging ze door een moeilijk periode, maar toen ontdekte ze het beeldhouwen. Het bleek haar creatieve redding, vertelt ze in Petrus in het land.
Twaalf jaar geleden kwam Mirjam na een scheiding weer alleen te staan. En tot overmaat van ramp verloor ze ook nog haar baan. In haar Lutherse kerk in Zwolle kwam ze iemand tegen die vroeg of beeldhouwen niet iets voor haar zou zijn. Door dit ‘kerkmaatje’ ontstond de liefde voor het bewerken van steen.
‘In de tijd van de scheiding, kwam ik er alleen voor te staan en viel alles uit mijn handen. Toen kon ik me heel erg eenzaam voelen.’ Juist in die eenzame momenten had ze veel steun aan oude woorden die ze meekreeg in de kerk: dat God ‘de heer van de hemelse engelenlegers’ is. Als beelddenker vond ze dat een prachtig, maar ook troostend beeld. ‘Ik kan die God aanroepen en vragen of hij om mij heen wil zijn. Toen ik dat zo voor me zag, gaf dat mij heel veel troost.’
'De tijd valt weg, het is een moment van in de eeuwigheid zijn.’
Het leuke aan beeldhouwen vindt ze het scheppen van iets nieuws. ‘Soms heb ik iets van tevoren bedacht en ben ik iets van plan, maar eigenlijk gaat het erom dat je het laat gaan. Iets komt tevoorschijn.’
Mirjam maakt vooral figuratief werk: mensen, torso’s, maar ook engelen. ‘Beeldhouwen geeft me rust, plezier. Het is een manier om mezelf uit te drukken. De tijd valt weg, het is een moment van in de eeuwigheid zijn.’
