Het is inmiddels twintig jaar geleden dat Ionut werd geadopteerd door een Nederlands echtpaar. Roemenië is altijd blijven trekken. Via Spoorloos komt hij weer in contact met het land, zijn peetvader, zijn tante en neven. Zijn peetvader was destijds zijn verzorger in het Roemeense kindertehuis. De twee hebben een speciale band. Op dit moment gaat het goed met Ionut, maar hij heeft een heftige periode achter de rug. “De terugkomst in Nederland na de hereniging was zwaar. Ik was behoorlijk verdrietig.” Ionut ontdekt dat zijn biologische moeder is overleden en kan door het coronavirus niet lang met zijn familie doorbrengen. Door veel te praten met zijn familieleden, sporten en nadenken heeft Ionut alles kunnen verwerken. “Je moet niet te snel willen verwerken. Ik heb er echt mijn tijd voor genomen.” 

Herkenning en antwoorden 

Nu haalt Ionut veel kracht uit zijn verhaal. Dat hij zich zo herkent in zijn familie geeft hem kracht. Maar hij haalt ook kracht uit antwoorden op de vragen waar hij al jaren mee rondloopt. “Ik zie zeker overeenkomsten met mijn biologische familie. We lijken wat betreft ons temperament en uiterlijk op elkaar. Ook zijn we begripvol en gul. Maar ik moet mijn familie nog wel wat beter leren kennen hoor.” Ionut vertelt dat de hereniging hem motivatie geeft dingen te ondernemen. “Je hebt nu een familie om voor te werken!” 

Hij heeft veel contact met zijn familieleden. “Mijn biologische tante en neven spreek ik meerdere keren in de twee weken. Mijn peetvader in Roemenië spreek ik iedere dag.” De peetvader van Ionut is zelfs al in Nederland op bezoek geweest. “Toen ik jong was hield hij een boekje bij over mij. Dat hebben we toen hij in Nederland was samen gelezen. Er stond in dat ik een koppig mannetje was, dat is nog steeds zo. Maar ook dat ik netjes was en niet vies wilde zijn. Ook dat is nog steeds het geval.” 

Goed gevoel bij Roemenië 

Het contact met zijn biologische familie doet Ionut goed. In december wil hij weer langs bij zijn peetvader en aankomende zomer bij zijn tante en neven. Maar daar blijft het niet bij. Ionut voelt zich zo prettig in Roemenië dat hij verder vooruitdenkt. Zo is hij bezig met het leren van de taal. “De rust, prachtige omgeving en mensen vind ik geweldig aan Roemenië. Ik vind het daar fijn. Ik ga er zeker vaker naartoe op vakantie. Wie weet koop ik er ooit een vakantiehuis! Of vertrek ik naar Roemenië als ik met pensioen ga.”  

Door zijn hart te volgen, kwam hij in contact met zijn land van herkomst en familie. “Hoe naar dingen ook zijn, je moet doorgaan. Ik heb ook gezien dat het belangrijk is te waarderen wat je hebt. Zien hoe mijn biologische moeder heeft geleefd vlak voordat ze kwam te overlijden was heel heftig. Roemenië kent zulke heftige armoede. In Nederland hebben we het zo goed. Wees blij en nooit ondankbaar.”