Een week geleden sprak verpleegkundige en teamhoofd Marie-Louise haar zorgen uit bij M: "We zijn nu ongeveer twee, drie weken onderweg op de afdeling. We zien dat eerst het personeel op adrenaline werkt, maar dat stopt natuurlijk ook. Dan komt het bewustzijn: dit gaat nog wel weken of maanden duren... Gaat het verplegend personeel deze crisis volhouden?” Hoe zien de dagen er nu uit?
7.30 uur: De dagdienst gaat van start
"De dagdienst begint om half acht, de nachtdienst draagt dan de boel over. Om acht uur overleggen we met zijn allen: we bespreken hoe het gaat, waar is hulp nodig? Daarna start er ook een ploeg op de 'besmette kant' van de afdeling. Een ploeg van vijf á zes personeelsleden gaat direct als ze binnenkomen in isolatie. Zij trekken beschermende kleding aan en gaan samen met de arts alle coronapatiënten langs."
Voor de koffie heb je er al 2,5 uur in isolatie opzitten
10.30 uur: De eerste 2,5 uur isolatie zit erop
"Om half elf hebben we koffiepauze en moet dat hele pak weer uit. Je hebt er dan al twee en een half uur in isolatie opzitten. Het omkleden wordt gelukkig steeds meer routinewerk. Het hele proces begint een beetje te wennen. Wat er nu bij komt is de warmte. Normaal gesproken is het al warm, maar in die pakken is het echt heet. Gelukkig hebben we shirts geregeld die we onder die lange jassen kunnen dragen in plaats van het gebruikelijke verpleegpak, dat scheelt."
Dit bericht bekijken op Instagram
Ready for take-off! #corona #COVID19 #coronaunit #ziekenhuis #hospital #antoniusziekenhuis #nurses
Een bericht gedeeld door Afdeling D2 Longgeneeskunde (@breathtakingnurses) op 19 Mrt 2020 om 5:54 (PDT)
Reageren vanuit primaire emotie
"Dingen als omkleden worden snel routine, maar het personeel wordt nu ook moe. Je slaapt toch onrustig. Wat je ziet is dat collega's meer reageren vanuit primaire emotie. De lontjes worden af en toe wat korter, je hebt minder emotionele weerstand. Gelukkig worden we daarin ondersteund door het TOP-team: trauma opvang personeel. Drie keer per week komen zij langs zodat wij ons hart kunnen luchten. En we praten veel met elkaar, met de naaste collega's. Over heftige dingen die we meemaken, maar juist ook over koetjes en kalfjes. Dat leidt een beetje af van de intensiteit van de zorg die we nu leveren. Tot nu toe maakt het ons als team steeds hechter, om dit samen te doen."
Dit bericht bekijken op Instagram
Een bericht gedeeld door Afdeling D2 Longgeneeskunde (@breathtakingnurses) op 23 Mrt 2020 om 9:35 (PDT)
Mentaal zwaar, loslaten wordt dan lastiger
"Toch neem je dit wel mee naar huis. Als ik een drukke dienst heb gehad waar ik bijvoorbeeld veel patiënten naar de IC heb zien gaan kan je dat niet altijd tijdens je dienst ventileren. Dan bel ik even met mijn ouders of zus. Het is fijn om het dan kwijt te kunnen. De omgeving weet alleen nooit precies wat je meemaakt, dus advies over hoe hier mee om te gaan, dat krijg je niet. Mentaal is het ook best zwaar, je wordt moe dus dingen loslaten wordt lastiger. Het vraagt veel om constant in isolatie te werken, fysiek misschien meer dan mensen verwachten."
Ik neem niemand kwalijk dat ze niet precies begrijpen wat we meemaken
"Ik neem niemand kwalijk dat ze niet helemaal begrijpen wat we nu meemaken. Dankzij ons Instagram-account krijgen mensen een inkijkje in ons werk. Daar krijgen we ontzettend veel positieve reacties op. Dingen die voor ons heel vanzelfsprekend zijn, zijn dat niet voor mensen buiten de zorg. Voor ons is het een manier om te ventileren wat we meemaken. Anderzijds merk je dat veel mensen behoefte hebben om te weten wat er speelt op zo’n afdeling."
Dit bericht bekijken op Instagram
Een bericht gedeeld door Afdeling D2 Longgeneeskunde (@breathtakingnurses) op 1 Apr 2020 om 1:18 (PDT)
Dagelijkse kost
Het bespreken van een behandelcode is voor verpleegkundigen bijvoorbeeld dagelijkse kost. "Wil een patiënt nog behandeld worden? Wil iemand wel of niet gereanimeerd worden? Dat zijn gesprekken die wij samen met de arts bijna iedere dag voeren. Voor mensen thuis zijn dat hele heftige dingen. Voor ons natuurlijk ook, maar wij zijn het gewend. Laatst hebben we een bericht gepost over het toedienen van zuurstof. Dat levert ontzettend veel reacties op van mensen die daar eigenlijk niets vanaf weten. Zij vinden dat heel interessant om te zien. Doordat het voor ons zo’n gewenning is, vergeet je dat het voor anderen totaal onbekend kan zijn."
Dit bericht bekijken op Instagram
Een bericht gedeeld door Afdeling D2 Longgeneeskunde (@breathtakingnurses) op 3 Apr 2020 om 2:02 (PDT)
We kiezen voor dit beroep omdat het een mooi vak is
"Het is goed dat er nu veel aandacht is voor de zorgsector. Maar aan de andere kant: we doen gewoon ons werk. Daar is nu ineens heel veel waardering voor. Het is leuk om lieve berichtjes te krijgen, maar ergens voelt het ook gek: dit werk deden we altijd al. Nu wordt er via Instagram ineens aangeboden om eten langs te brengen. Dat is heel tof, maar zorg leveren deden wij voor deze crisis ook. We kiezen voor dit beroep omdat het een mooi vak is. Ik ben blij dat mensen meer beseffen hoe belangrijk zorgpersoneel is. Het is goed dat dat wordt gezien. Wie weet kan het iets positiefs teweeg brengen: hopelijk wordt er in de toekomst drie keer extra nagedacht voordat er bezuinigingen worden doorgevoerd."
Voor je het weet zitten we in een tweede golf
De media was gisteren voorzichtig positief over de capaciteit van ziekenhuizen… Hoe zit dat precies? "Ik vind het lastig dat dat soort berichtgeving zo breed wordt uitgemeten in de media. De instroom van het aantal patiënten dat binnenkomt neemt misschien af, maar de mensen die al in het ziekenhuis zijn opgenomen, die liggen er nog. De toestroom van het aantal patiënten dat binnenkomt is nog altijd hoger dat het aantal patiënten dat wordt ontslagen... Er komen misschien minder mensen bij, maar de bedden blijven vol. Het is begrijpelijk dat er behoefte is aan positief nieuws. Maar Nederlanders zijn natuurlijk nuchter. Ik hoop niet dat mensen nu nonchalanter met de maatregelen zullen omgaan. Voor je het weet zitten we met een tweede golf. Dat is de angst die nu heerst binnen het team."
Dit bericht bekijken op Instagram
‼️‼️‼️ #corona #covid19 #webelungtogether #werkenbijantonius #helpdezorg #blijfbinnen #stayinside
Een bericht gedeeld door Afdeling D2 Longgeneeskunde (@breathtakingnurses) op 22 Mrt 2020 om 5:49 (PDT)
Vergeet niet hoe belangrijk de zorg is
Hoe gaat dit verder? "Voorlopig blijven we per week bekijken hoe het gaat: wat hebben we nodig? Hoe gaat het met het personeel? Verder kunnen we niet vooruitkijken. Ook wij zijn daarin afhankelijk van berichtgeving van het RIVM. Hoe lang dat nog zo blijft, dat weet voorlopig niemand. We zitten nu nog midden in een crisis. Als dit allemaal voorbij is, dan hoop ik dat mensen in hun achterhoofd houden hoe belangrijk de zorg is. We doen nu enorm ons best, maar eigenlijk doen we dat natuurlijk altijd, hopelijk vergeten mensen dat niet."
