Een kleurrijk leven met een CV waar je ‘u’ tegen zegt. 2020 was een bewogen jaar voor Patty Brard: een eigen biografie, de hereniging met haar dochter en nu haar debuut als kinderboekenschrijfster. Een dikke streep onder de elfjarige breuk en op naar de toekomst!
De biografie 'Patty' kwam uit midden in coronatijd: een boek over het kleurrijke leven van Patty en grote aandacht voor het contact met haar dochter, Priscilla. "Dat is inmiddels weer goed", reageert Patty direct met een grote glimlach.
De taak van Lulu zat erop
"Mijn man en ik hebben samen geen kinderen. Bibi en Lulu altijd beschouwd als onze kindjes." Zodra Patty vertelt over het verlies van haar hond Lulu schiet ze vol. "Het is heel gek, want twaalf jaar geleden heeft Priscilla met mijn man Antoine een filmpje gevonden van Bolonka Zwetna’s, onze hondjes. Ik keek daarnaar en was verkocht. Er waren nog twee zusjes over en ja, de volgende dag zaten ze natuurlijk in een auto richting Amsterdam."
zij sloot mij in de armen en Lulu verliet mij
Vlak daarna is het contact tussen Patty en haar dochter verstoord, vertelt ze. "Het grappige is, nou ja, het is niet grappig. Maar Priscil kwam na die jaren terug... Zij sloot mij in de armen en Lulu verliet mij. En ik heb een beetje het idee dat Lulu dat heeft gedaan omdat ze dacht: 'Zo, mijn taak zit erop, hier is ze weer'."
Met de billen bloot
Elf jaar inhalen lijkt een onmogelijke taak. "We zijn er overheen gestapt en een dikke streep eronder." In de biografie Patty leek het erop alsof de deur naar het contact met haar dochter potdicht zat. "Daarom hebben we het zo geschreven dat we dachten: Patty Brard gaat zó met de billen bloot, mocht mijn dochter dit lezen dan is het misschien wel een aanleiding om weer contact te zoeken. Maar het grappige is - dat is dan weer heel erg mijn dochter - die heeft het helemaal niet gelezen!" Lacht Patty.
Niet de biografie, maar Evert Santegoeds is uiteindelijk degene die een brug weet te slaan tussen de twee. Santegoeds is Shownieuws-collega van Patty en het brein achter de Privé. "Hij heeft al die tijd contact met haar gehouden en is blijven proberen het contact goed te krijgen. Op een zondagmiddag heeft hij gezegd: jullie melden je in mijn huis, wij zijn weg en zoek het maar uit met z’n tweeën."
Dit bericht bekijken op Instagram
Een bericht gedeeld door Patty Brard (@pattybrard) op 10 Sep 2020 om 1:16 (PDT)
De strijdbijl begraven
Eenmaal samen hadden moeder en dochter niet lang nodig om de strijdbijl te begraven. "Ik draaide me om, zag haar staan in de hal en ik dacht: 'Hé, ik heb toch geen panterjas aan?' Toen bleek dat zij die panterjas aan had, terwijl ik dacht dat ik in de spiegel keek. We zijn elkaar in de armen gevallen en daarna volgde een heel heftig gesprek, met al het kwaad dat zij kwijt wilde, en wat ik ook heel goed vind… Als ze het boek had gelezen dan had ze al geweten dat ik met de billen bloot wilde. Het was eigenlijk binnen een half uur wel gepiept."
Het is inmiddels allemaal wel een keer gezegd, concludeert Patty, "Ik denk dat je elf jaar niet inhaalt, tenzij je er een dikke vette streep onder zet. Zij is ontzettend trots op mij nu, ze staat er heel anders in én ze vindt het kinderboek helemaal leuk!"
