Die omschrijving, dat is precies wat het is, vertelt Sandra aan tafel bij Margriet. Dat ene woord heeft binnen het gezin een speciale betekenis gekregen, eentje met een boodschap die fungeert als een soort codewoord waarmee zij elkaar begrijpen. "Je hebt natuurlijk momenten dat je aan tafel zit met z’n allen, normaal zaten we met vijf man en nu zitten we met vier. Dan heb je ook heel veel stiltes en soms zijn dat ook heel nare stiltes."

Iedereen zit natuurlijk in zijn eigen fase van rouw, legt de moeder van het gezin uit. "Op een gegeven moment zei ik zelf ook: het is gewoon kut. Dan moesten we toch lachen. Het zorgt ervoor dat je het moment kunt omzetten, en dat gebruiken we nog steeds. Dus als iemand zich minder voelt dan zeggen we die woorden." Het is ook een manier om je te uiten naar de buitenwereld toe, legt Sandra uit. "Het is niet zo dat je kunt zeggen: het gaat wel goed, ook al straal je. Op sommige momenten lijkt dat misschien zo, maar zo voelt dat niet."

Waardig afscheid

Ondanks de beperkingen om samen te komen heeft het gezin toch een mooi afscheid weten te verzorgen. "Door corona konden heel veel mensen - en ook wielrenners - geen afscheid nemen van Berry. Alles moest op afstand. Toen kregen wij het idee ingegeven van boven dat er nog een tocht moest komen. De jongens zijn heel dankbaar dat dat gedaan is. Nu hebben zij ook echt afscheid kunnen nemen van Ber."