Kickbokser en coach Lucia Rijker (57) won ooit de ene na de andere wedstrijd in de ring. Als ze noodgedwongen op de rem moet trappen, maakt ze een grote transformatie door. Ze laat de ring achter zich en verlegt haar focus naar het boeddhisme. In Boeddha in de Polder deelt Lucia haar verhaal: 'Door spiritualiteit kan ik mijn verleden eindelijk accepteren.'
De zwarte band
Lucia Rijker staat lange tijd bekend als de gevaarlijkste vrouw van de wereld met talloze kickbokstitels op haar naam, maar dat is niet altijd zo geweest. Lucia: 'Als kind groeide ik op in een omgeving met allemaal oudere jongens. Ze pakten altijd mijn spullen af en daar was ik klaar mee. Ik besloot op judo te gaan. Als ze vervelend waren, gooide ik ze zo in de houdgreep. Vanaf dat moment lieten ze me met rust. Vechtsport begon voor mij dus eigenlijk als overleven.'
Een transformatie
In de ring wint Lucia wedstrijd na wedstrijd. Maar hoe ouder ze wordt, hoe meer de sport haar begint tegen te staan. Lucia: 'Ik stond opgegeven moment in de ring met een andere vrouw. Ik sloeg haar knock-out en brak haar neus. Daar heb ik de hele nacht nachtmerries van gehad, alsof ik haar had doodgeslagen. Al mijn wereldse verlangens, van geschiedenis maken en de grote Amerikaanse droom, leken vanaf dat moment langzaam te verdwijnen.'
'Ik had de hele nacht nachtmerries, alsof ik haar had doodgeslagen'
Geluk bij een ongeluk
Niet lang na het incident, moet Lucia noodlottig een pauze nemen van haar carrière. Lucia: 'Ik scheurde mijn achillespees, dat was eigenlijk perfecte timing. Ik heb er zeven maanden lang over gedaan om opnieuw te kunnen sporten. Vlak na mijn blessure overleed mijn moeder ook nog. Ik had dus genoeg om over na te denken. In die tijd begon eigenlijk mijn hele transformatieproces.'
Een nieuw perspectief
Door te verstillen en naar binnen te kijken, vindt Lucia wat ze nodig had. Lucia: 'Spiritualiteit heeft me niet per se geholpen uit mijn lijden te komen, maar om met een ander perspectief naar mijn verleden te kijken. Nu kan ik het accepteren en dat verzacht de pijn. Ik neem nu geen slachtofferrol meer aan, maar ik denk gewoon: 'Het is wat het is, en blijkbaar moest dit voor mij gewoon zo gebeuren.'
'Dit moest blijkbaar gewoon gebeuren.'
De schoonheid van de natuur
Lucia is tegenwoordig vooral op zoek naar rust en verstilling, wat ze vindt in de natuur. Lucia: 'In alles zit energie. Maar als je in een betonnen huis woont, zit alles dicht. Pas als je een keer naar buiten stapt, zie je dat alles in beweging is. En dat is zo fantastisch. Daarom verblijf ik nu in het bos, ik voel gewoon dat dat is waar ik nu moet zijn.'
