Acteur en muzikant Romano Haynes groeide op in een gezin zonder vader. Toen hij zelf een kind kreeg werd hij zich meer bewust van wat hij altijd had gemist. In Boeddha in de Polder vertelt hij over zijn weg in het vaderschap. ‘Ik doe het anders dan mijn vader, ik kan er wel zijn voor mijn kind.’
De eerste ontmoeting
Romano groeit op in Rotterdam, in een omgeving met veel geweld en zonder vader. Romano: ‘Bijna alle jongens waarmee ik omging toen ik opgroeide, waren vaderloos. Dus het was heel normaal voor ons.’ Op zijn elfde ontmoet Romano zijn vader voor het eerst. Romano: ‘Hij was heel blij om mij te zien, dat weet ik nog wel. Dat is het enige dat me echt is bijgebleven van die ontmoeting. Ik ben een jaar met hem omgegaan in die tijd, toen heb ik hem 2,5 jaar niet gezien. Hij verdween opeens. Toen dat een paar keer gebeurd was kwam ik erachter dat hij steeds in de gevangenis zat en dus dingen deed waarvoor je opgepakt kon worden. Ik was daar echt kwaad over, wilde hij dan niet bij mij in de buurt zijn? Was ik het dan niet waard?’
Huilen als een kind
In de jaren erna zoekt Romano contact, maar het loopt moeizaam. Tot hij uiteindelijk, vijf jaar geleden, de kans krijgt om echt een gesprek met zijn vader te voeren. Romano: ‘Hij pakte me stevig vast, zei sorry en begon intens te huilen. Ik keek naar hem en ik begon ook te huilen. Toen zaten we daar zo samen. Ik met mijn hoofd bij zijn borst, echt als een klein kind. Dat was het eerste moment dat ik voelde hoeveel hij van me hield.'
'Dat was de eerste keer dat ik voelde hoeveel hij van me hield'
Stilte
Wanneer Romano zelf weet dat hij vader wordt, is hij euforisch. Hij deelt het nieuws meteen met zijn eigen vader, maar die weet niet om te gaan met het nieuws en verdwijnt. Romano: ‘Tijdens de zwangerschap heb ik hem nog af en toe gezien. Hoe dichter we bij de bevalling kwamen, des te meer afstand hij nam. Twee maanden voor de bevalling was de laatste keer dat ik hem zag. Sindsdien hebben we nooit meer contact gehad. Inmiddels zijn we drie jaar verder, hij heeft zijn kleindochter nooit ontmoet.’
Vader mogen zijn
Romano realiseert zich hoe belangrijk het is om aanwezig te zijn als vader en is vastbesloten om het heel anders aan te pakken dan zijn eigen vader. Romano: ‘Ik doe het anders dan hij, ik kan er wel zijn voor mijn kind.’ Als hij terugblikt op de vorige generaties ziet hij een verleden waarin mannen niet de kans krijgen om vader te zijn. Zijn opa, de vader van zijn moeder, komt in de jaren zestig als eerste generatie vanuit Suriname naar Nederland. Romano’s vader komt net als zijn opa Nederland binnen in de Rotterdamse haven, niet vanuit Suriname maar vanuit Kaapverdië. Hij is dan zeventien jaar oud. Ofwel een koloniaal verleden ofwel de gevolgen en trauma’s van dat koloniale verleden ontnemen zijn voorvaderen de mogelijkheid om een aanwezige vader te zijn.
Trots
Romano: ‘Ik ben de eerste generatie, van zowel mijn vaders als mijn moeders kant, die er mag zijn voor mijn kind. Ik ben een vader, en ik ga dat zijn. Voor mijn voorvaderen, voor mijn dochter en voor de andere kinderen die ik nog ga mogen verwelkomen.’ Met tranen in zijn ogen glimlacht hij: ‘Dat doe ik met heel veel trots. En ook met heel veel bewustzijn. Want we komen van ver, er zitten veel mensen in mij die een vader hadden willen zijn maar dat niet konden zijn.’
'Ik ben de eerste generatie, van zowel mijn vaders als mijn moeders kant, die er mag zijn voor mijn kind.'
Vaderschapstrainingen
Tijdens de zwangerschap is Romano bij elke afspraak bij de verloskundige, neemt de informatie in zich op en leert van alles over het ouderschap. Romano: ‘Ik vond het bizar dat we daar nooit als mannen en vaders onder elkaar over praten.’ Nu geeft hij vaderschapstrainingen bij het consultatiebureau. Tijdens deze trainingen creëert hij ruimte voor mannen om het over vaderschap te hebben en te delen wat ze daarbij voelen. Romano miste dat zelf: ‘Ik voelde me nooit echt betrokken als ik meeging naar de verloskundige. Mij werd nooit gevraagd hoe het met me ging, terwijl er bij mij ook heel veel gebeurde. Daarover praten in de vaderschapstrainingen werkt helend en brengt mannen dichter bij elkaar.’
Jaloezie
Via zijn dochter krijgt hij toch mee wat hij altijd miste. Romano: ‘Soms kijk ik naar haar en ben ik een beetje jaloers. Dat zij dit zo mee mag maken met haar vader, dat zou ik ook wel willen. Maar stiekem ervaar ik dat ook wel een beetje, via haar.’
Stream Boeddha in de Polder op NPO Start.
