‘Vlak na de invasie in Oekraïne dacht ik, hier moeten we iets mee’, vertelt predikant Jouke Droogsma. Zo gezegd, zo gedaan: een leegstaande peuterspeelzaal in het dorp werd omgetoverd tot opvangplek, stacaravans werden van heinde en verre aangesleept en ook in het diaconiehuis werd opvang gerealiseerd.

‘Toen bekend werd wat we hier gingen doen, kwamen veel mensen helpen’, vervolgt Jouke. ‘De gebouwen werden schoongemaakt, er werd internet en televisie geïnstalleerd en er werden allerlei spullen ingezameld. Je moest op een gegeven moment bijna “Nee” zeggen.’

Ook de Oekraïense Katya merkt die saamhorigheid: ‘Buren komen kennis maken en vragen of we iets nodig hebben, de kinderen spelen met andere kinderen in de buurt. We voelen ons erg welkom.’

Predikant Jouke heeft speciaal voor de Oekraïense gasten een gebedsdienst georganiseerd, waarmee hij hoopt dat de gemeenteleden en de gasten kennis met elkaar kunnen maken. Tijdens de dienst krijgt hij veel hulp van de 14-jarige Nikita, die de dienst vertaalt van het Engels naar het Oekraïens.

Nikita begint langzaam te aarden in het Friese dorp, maar de oorlog heeft er toch flink ingehakt. 'Iedereen is zo aardig voor ons. Iedereen zwaait naar ons en begroet ons in het Nederlands. Ik vind de situatie heel ingewikkeld, maar ik voel me goed. Ik vond het heel raar om mijn huis en mijn vrienden te moeten verlaten. Het is verdrietig.'

Bekijk hier deze aflevering