Annemiek Schrijver spreekt met Roos Schlikker over de bipolaire stoornis van haar moeder, haar dochtertje Liv én haar hartsverstand.

Wie Roos Schlikker ontmoet ziet een stralende, vrolijke en goedgebekte vrouw die zich niet schaamt voor haar Amsterdamse tongval. Ze schrijft onder andere columns voor Het Parool en ook in de wereld van de televisie komt ze geregeld voorbij, de ene keer als deelnemer aan een programma zoals ‘Wie is de mol’, de andere keer als presentatrice van ‘De 5 Uur Show’.

Maar er is ook een ander verhaal te vertellen over deze kleindochter van een dominee uit Friesland. Met een column en een petitie gaf ze de aanzet tot een wetswijziging waardoor ouders van doodgeboren kinderen nu het recht hebben om hun kind te laten registreren. Ook haar eigen dochter Liv heeft daarmee officieel bestaansrecht gekregen.

In haar boek Moeder van glas beschrijft Roos Schlikker op een indrukwekkende en ontroerende manier het onzichtbare en het zichtbare leven van haar bipolaire moeder en wat dat voor haar als dochter heeft betekend.

Roos Schlikker
Roos Schlikker

Schlikker leeft zelf niet met de bijbel in de hand. Hoewel ze niet weet of God er is vindt ze het wonder van het leven zo groot dat daarin voor haar iets goddelijks zit. Er is een dimensie die wij niet begrijpen: de tijdloosheid van liefde, kunst, muziek, scheppingskracht, inspiratie. Het is een mysterie, het overkomt je.

En dat er liefde bestaat, intuïtie, hartzeer of, wat zij noemt, een hartsverstand. Dat hartsverstand mag je van Roos Schlikker ook God noemen. Godsbesef en zingeving bestaat eruit dat je probeert dankbaar te zijn voor wat er is, te zien wat er is en dat je probeert om een goed mens te zijn.



De Verwondering met Roos Schlikker zie je op zondag 19 september om 08.25 uur bij KRO-NCRV op NPO 2.

De inspiratietekst van Roos Schlikker

Badlands

[…] For the ones who had a notion, a notion deep inside

that it ain't no sin to be glad you're alive.

I wanna find one face that ain't looking through me.

I wanna find one place, I wanna spit in the face of these

badlands you gotta live it every day.

Let the broken hearts stand

as the price you've gotta pay.

We’ll keep pushin' till its understood

and these badlands start treating us good […]

 

Voor hen die zich bewust zijn, diep van binnen weten

dat het geen zonde is om blij te zijn dat je leeft.

Ik wil één gezicht zien dat niet dwars door me heen kijkt.

Ik wil één veilige plek vinden, ik wil spugen in het gezicht van deze

onherbergzame Badlands waar je elke dag moet leven,

waar gebroken harten je laten zien

welke prijs je moet betalen.

We blijven volhouden tot we hebben begrepen

dat deze onherbergzame Badlands leefbaar voor ons zijn.

Uit: Badlands, Bruce Springsteen

Vrij vertaald door Martje van der Heijden