Kerken in Nederland zochten dit jaar -door alle maatregelen rondom het coronavirus- naar manieren om toch verbonden te blijven met de gemeenschap. Dominee Willem Roskam van de Utrechtse Domkerk stond voor een nóg grotere uitdaging, omdat toen de kerkdeuren sloten, hij pas net als predikant werkzaam was. 'Ik merk dat oudere mensen contact missen.'

In Januari dit jaar stapte Willem Roskam (32) vol goede moed in zijn rol als predikant van de Domkerk in Utrecht. Maar zijn eerste jaar verliep anders dan hij dacht. De vooraf bedachte ontmoetingen met mensen uit de gemeente en de stad vielen in het water. Door het coronavirus moest de Domkerk zelfs een tijd op slot. Dat had veel invloed op de kerk en op de taken van Willem zelf.

Normaal gesproken is het druk in de kerk. Toeristen en andere bezoekers weten hun weg naar deze prestigieuze kerk wel te vinden, maar dat kon niet meer. Te midden van die stilte mochten mensen nog wel een kaarsje branden. 'Maar dat is niet genoeg', zegt Willem. 'Mensen hebben behoefte aan contact, aan verbinding en dat is nu zo voelbaar.'

Ook voor Willem zelf was het een pittige start. 'Ik heb mensen nauwelijks kunnen ontmoeten, terwijl ik juist de mensen wilde leren kennen. Gelukkig kan ik nu weer mensen bezoeken, ook ouderen.'

Willem vraagt wel altijd of de mensen het zien zitten dat hij langskomt, gezien het coronavirus. 'Ik merk dat de meeste mensen het heel fijn vinden iemand te spreken. Ik zie veel eenzaamheid en gemis aan contact.'

Het streven is nu de kerk zoveel mogelijk voor iedereen open te houden. 'Het is voor iedereen van waarde om even in de kerk te zijn. Wat mij opvalt in deze tijd is dat de kerk sterk draait om ontmoetingen en dat de rol van de kerk is mensen te verbinden. Als contact mogelijk is, neem je dat voor lief. Nu zie je hoe essentieel nabijheid is.'

In de nieuwe uitzending van Met hart en ziel zien we hoe Willem met zijn dochtertje een bijdrage levert aan de gemeenschap in dit moeilijke jaar.