In tijden waarin Jezusbeelden massaal bij het vuilnis belanden, legt kunstenaar Wout Herfkens Hem juist op bed en verzorgt zijn wonden. Waar komt deze zorgzaamheid vandaan, vraagt Annemiek Schrijver in een nieuwe aflevering van De verwondering.
Wout Herfkens noemt zichzelf wel eens gekscherend een ‘houtje-touwtje’ kunstenaar: het liefst maakt deze beeldend kunstenaar van bestaand materiaal iets nieuws.
Zijn project ‘Jésus à l’Hôpital’ is daarvan een sprekend voorbeeld. In een tijd dat mensen crucifixen van hun muur halen omdat de lijdende Christus hun niets meer zegt, legt Wout Herfkens hem in een bedje en verzorgt zijn wonden. Zo krijgt een oud beeld nieuwe betekenis: de focus op het lijden ván Christus wordt verlegd naar mededogen mét de lijdende Christus. Het beeld doet een direct appèl op de toeschouwer.
Herfkens houdt ervan om in zijn kunst mensen aan het denken te zetten maar ook om ze te laten zien dat het leven humor nodig heeft. Het zal niemand verbazen dat hij in Gerard Reve een bondgenoot vindt. Daarom neemt hij als inspiratietekst Reve’s gedicht Graf Te Blauwhuis mee.
De inspiratietekst van Wout Herfkens
Hij rende weg, maar ontkwam niet,
en werd getroffen, en stierf, achttien jaar oud.
Een strijdbaar opschrift roept van alles,
maar uit het bruin geëmaljeerd portret
kijkt een bedrukt en stil gezicht.
Een kind nog. Dag lieve jongen.
Gij, die Koning zijt, dit en dat, wat niet al, ja ja, kom er eens om,
Gij weet waarom het is, ik niet.
Dat Koninkrijk van U, weet U wel, wordt dat nog wat?
- Gerard Reve, Graf Te Blauwhuis
