Marjolein Jonker verlangde naar een simpeler, groener en vrijer leven. Ze verliet haar rijtjeshuis en 9-tot-5 baan en was één van de eersten in Nederland die een tiny house liet bouwen. In dat huisje tussen het groen vond ze haar geluk, haar rust en haar missie.
Marjolein had het goed voor elkaar. Ze woonde in een rijtjeshuis met een tuin en had een vaste baan. Hoewel ze zich niet ontevreden voelde, begon er langzaam iets te kriebelen. Het huis was zo groot, wat moest ze met al die ruimte? Ze verlangde naar een huisje waarin ze op een manier kon leven die liever was voor de aarde, dichter bij de natuur. Weg met al die spullen.
Ze ging op onderzoek uit. Waar werd ze nou echt blij van? ‘Ik dacht terug aan toen ik een klein meisje was. Toen was ik gek op kleine huisjes in het bos, met een moestuintje en kippen. Eenvoudig leven, met veel natuur om mij heen. Mijn hart ging daar nog steeds sneller van kloppen.’
'Ik ben zo dankbaar geworden voor de kleine dingen'
Tiny house
Tijdens haar zoektocht stuitte Marjolein op de ‘tiny house’ beweging uit de Verenigde Staten. Tiny houses zijn kleine, duurzame en vrijstaande woningen van maximaal vijftig vierkante meter, gebouwd met milieuvriendelijke materialen en soms zelfvoorzienend.
Haar enthousiasme deelde Marjolein met vrienden. ‘Ik praatte over niets anders meer. Ze werden doodmoe van me denk ik’, lacht ze. ‘Er waren toendertijd, in 2014, nog geen tiny houses in Nederland. Ik dacht: nou, dan ben ik maar de eerste. Ik ga het gewoon doen.’
Puur geluk
Toen haar huisje eenmaal stond, kwam Marjolein terecht in een hele andere manier van leven. ‘Wanneer je zelfvoorzienend woont, moet je rekening houden met de seizoenen en het weer. Wat de natuur je geeft, daar moet je het mee doen.'
'Ik heb eens twee maanden niet kunnen douchen omdat het niet regende. Toen het weer ging regenen was ik zo blij. Dat is echt puur geluk.'
Meer dan genoeg
Marjolein haar kinderdroom is dus uitgekomen. Haar biologische tuintje groeit weelderig en ze wordt elke dag vergezeld door het gezellige gekakel van haar kippen. Haar huisje is deels zelfvoorzienend, duurzaam en gebouwd met natuurlijke materialen.
Door het kleine woonoppervlak heeft ze beperkte ruimte, maar dat is voor haar meer dan genoeg. ‘Je moet heel bewust nadenken over wat je koopt. Dan kom je erachter dat je eigenlijk niet zoveel nodig hebt.’
'Als je midden in de natuur woont en ervan geniet, ga je beter voor haar zorgen'
Gemeenschap
Marjolein merkt dat ze veel nauwer contact heeft met buren sinds ze in een tiny house leeft. Er wordt veel samengewerkt en gedeeld in haar wijk. ‘Mijn huis en tuin zijn fantastisch en de omgeving is geweldig. Maar de mensen hier, die maken het goud.’
De wijk vormt een groot contrast met de standaard woonwijk in Nederland, die helemaal niet is ingericht op contact maken met elkaar, vindt Marjolein. ‘Die is vooral ingericht op verkeer. Je hebt je huis, je schutting, je tuintje en privacy.
Veel tiny house wijken zijn auto-luw, hebben veel groen en een gemeenschappelijke tuin waar je elkaar kan ontmoeten. Je ziet bijna nooit schuttingen. Ook heb je vaak een gedeelde berging. Want waarom moet je allemaal een eigen grasmaaier hebben? Die kun je veel beter delen. Ook dat nodigt uit tot contact.’
Volg je droom
Wat ze mee wil geven aan de mensen die geïnspireerd zijn door haar verhaal? ‘Volg je droom. Altijd doen. Trek je niks aan van wat iemand anders vindt, of wat ‘normaal’ is. Volg je hart.
Heb je een droom en weet je nog niet hoe je er moet komen? Dat geeft niet, dat ga je ontdekken. Betrek iedereen erbij. Want hoe meer mensen met je meedenken, hoe beter. Soms ontdek je hele verrassende dingen waar je zelf nooit op gekomen was.’
Foto door: Chiela van Meerwijk
Meer inspirerende verhalen?
Schrijf je in voor de KRO-NCRV inspiratienieuwsbrief!
