Teheran (AsiaNews) 29 juni 2021 - Nu de ultrarechtse nieuwe president van de Islamitische Republiek Iran, Ebrahim Raisi, zijn eerste stappen gaat zetten, is het lot van de godsdienstvrijheid, vooral met betrekking tot de christelijke gemeenschap van Iran, steeds meer een bron van zorg.
Volgens sommige bronnen treedt het theocratische bewind hard op tegen christenen, zoals blijkt uit de vervolging afgelopen mei van drie bekeerlingen uit Fardis, provincie Alborz, op grond van artikel 500 van het Iraanse Wetboek van Strafrecht.
De drie zijn de eerste personen die terechtstaan sinds de wetswijziging van februari jongstleden, meldt International Christian Concern, een groep die opkomt voor de rechten van christenen en minderheden.
Volgens de beschikbare informatie beschuldigen de plaatselijke autoriteiten Amin Khaki, Milad Goodarzi en Alireza Nourmohammadi van “het bedrijven van propaganda die op een afwijkende manier voorlichting geeft die in strijd is met de heilige godsdienst van de islam”.
Getuigen zeggen dat de politie in november vorig jaar een inval heeft gedaan in de woningen van de drie mannen en verschillende religieuze (christelijke) materialen in beslag heeft genomen.
Begin 2021 ondervroegen de autoriteiten enkele familieleden, maar de zaak leek daar te eindigen, zonder verdere ontwikkelingen, behalve dat de drie mannen werden gedwongen een belofte te ondertekenen om elkaar niet persoonlijk of online te ontmoeten. De drie mannen werden echter onlangs aangeklaagd en enkele dagen geleden voor de rechter gebracht. Ondertussen worden hun families nog steeds bedreigd.
Ook katholieken zijn het slachtoffer geworden van repressieve beperkingen. Eerder deze maand weigerden de autoriteiten het visum te verlengen van zuster Giuseppina Berti, een 75-jarige religieuze die de laatste 26 jaar van haar leven in een Iraans lepraziekenhuis patiënten heeft behandeld. Zijn was een van de twee religieuzen die in Isfahan werkten; de andere is zuster Fabiola Weiss, 77 jaar, die nu alleen is. Samen waren zij de enige katholieken in het gebied.
Sinds hun aankomst hebben de twee missionarissen in ziekenhuizen zieken behandeld, zowel christenen als moslims, en getracht troost te brengen aan iedereen, ongeacht hun godsdienst.
De moeilijkheden waarmee de katholieke kerk te kampen heeft, blijken verder uit haar beperkte omvang bestaande uit vier Chaldeeuws bisdommen, een Armeense eparchie en een Latijns aartsdiocees.
Op de meeste plaatsen is er slechts één priester. Zelfs als er één is benoemd, moeten zij wachten op toestemming om hun ambt te vervullen. Dit is het geval met de Belgische minderbroeder conventueel Dominique Mathieu, die in januari door de paus werd benoemd tot aartsbisschop van Teheran-Ispahan. Hij ontving op 16 februari in Rome zijn bisschopswijding, maar hij heeft nog steeds niet de mogelijkheid gehad om zijn zetel in bezit te nemen.
Velen vrezen dat de opkomst van Raisi een impuls zou kunnen geven aan het hardhandig optreden tegen christenen, die in sommige gevallen, met name evangelicalen, worden gezien als staatsvijanden en bedreigingen voor de nationale veiligheid vanwege vermeende banden met de Verenigde Staten.
Op 19 juni won de 60-jarige Ebrahim Raisi de presidentsverkiezingen. Zijn tegenkandidaat was de relatief gematigde Abdolnasser Hemmati. Raisi kreeg zeker 17,8 van de 28,6 miljoen uitgebrachte stemmen. Ongeveer de helft van de stemgerechtigden brachten hun stem uit. Er was een lagere opkomst verwacht. De Iraniërs lijden al jaren onder een diepe economische crisis en de hoop op veranderingen via verkiezingen is verdampt. De onderdrukking van de oppositie is in de afgelopen acht jaar jaar onder de 'gematigde' president Hassan Rohani nog steeds hevig geweest.
Raisi maakte al vanaf jonge leeftijd carrière in het justitieapparaat van Iran, waar sinds 1979 de conservatieve sjiitische geestelijkheid heerst. Hij werd twee jaar geleden door de machtigste man van het land, de ayatollah Ali Khamenei, tot voorzitter van het hooggerechtshof benoemd. Raisi geldt als een ijzervreter van het regime. Hij heeft naar verluidt onder meer als aanklager in Teheran in 1988 een leidende rol gespeeld bij een golf van executies van politieke tegenstanders. Daarbij zijn in vijf maanden tijd volgens mensenrechtenorganisaties duizenden mensen in heel het land ter dood gebracht.