14 juli 2024
St. Lambertusbasiliek, Hengelo
Pastoor Jurgen Jansen

Lezingen:
Amos 7, 12-15
Efeziërs 1, 3-10
Marcus 6, 7-13

Stel u voor dat we, in deze vakantietijd, bij het einde van de viering niet zouden zeggen: “Gaat nu allen heen in vrede.“, maar dat we jullie te voet op reis zouden sturen met de woorden: „Laat alles: jullie handtassen en al wat daar in zit, geldbuidels, gsm’s, portefeuilles en dergelijke, maar hier. Gaat per twee op weg, geneest zieken en jaagt overal het kwaad weg. Zoekt voor de nacht een eenvoudig onderkomen. Water en brood moeten in de eerste weken volstaan.

Wat zien we in het evangelie?
We zien dat Jezus zelf de leerlingen op pad stuurt: “Hij riep de twaalf bij zich, en begon hen twee aan twee uit te zenden...” wat daar staat is eenvoudig en klaar “en de twaalf gingen op weg.” Misschien toont het zo eenvoudig omdat de tekst zo kort is. Maar wat Jezus vraagt, is helemaal niet zo eenvoudig.
In de ogen van heel wat mensen is het zelfs gewoon onmogelijk: Er moeten zieken worden genezen en het kwaad moet uit de mensen worden verdreven; de mensen moeten tot inkeer en tot omkeer worden gebracht. Ze moeten tot een nieuw leven en tot een heel nieuwe levensstijl worden bekeerd. En de leerlingen, die slagen er inderdaad in om die zware opgave met succes uit te voeren.

Hoe komen de leerlingen tot succes?
Hoe kwam het dan dat de leerlingen succes hadden? Wat hadden zij toen, wat onze Kerk vandaag blijkbaar niet meer heeft? Want ‘Succes’ is nu toch echt geen woord dat we voor de Kerk van vandaag kunnen gebruiken. Ligt het er misschien aan dat de leerlingen van vandaag niet de juiste uitrusting hebben? Dat ze geen vervangkledij bezaten en alleen maar sandalen aan hun voeten hadden?  Was het door gebrek aan geld of proviand?

Wat valt op?
Jezus stuurde hen twee aan twee uit. De leerlingen moesten niet alleen gaan, maar met z’n tweeën. Gemeenschap, samenwerking, steun, vriendschap, opmontering, ook onderlinge feedback en een getuige in alle omstandigheden – allemaal van groot belang op de gezamenlijke weg. Jezus wil niet dat ieder zich er individueel alleen zou moeten doorslagen, of zich alleen met zijn eigen problemen zou moeten uiteenzetten.

Hoe doen wij dat?
Geen brood, geen geld, geen reservehemd – of, met andere woorden: Jezus eist van zijn leerlingen materiële armoede. Onbeschermd en bescheiden moeten ze hun weg vervolgen, want juist daardoor zijn ze geloofwaardig. Zie, wij vertrouwen op God die ons verzorgt. En Hij doet dat door anderen, die ons voeden en onderdak geven. Daarom moeten wij niets meenemen.
Schud het stof van uw voeten en ga verder. Zo eenvoudig zegt Jezus dat. Wanneer ze worden afgewezen moeten ze het stof van zich afschudden en zonder opschudding te veroorzaken, zonder jammeren en klagen, de plaats verlaten en verder gaan. Overal waar mensen willen luisteren, waar ze vragen hebben, kan ik proberen om hen een antwoord te geven. Maar ik kan hen niet onder druk tot geloof brengen. Wanneer de mensen vandaag niet open staan voor Gods woord, dan misschien wel op een later tijdstip.
God baant zijn weg, ook vandaag nog. Maar Hij doet dat zeker niet zoals wij dat in onze pastorale planning voorzien. God breekt in elk leven in, en wanneer dat gebeurt, dan moeten wij er zijn. Dan moeten wij de juiste signalen uitzenden. Signalen die door de mensen ook kunnen worden verstaan.

Afsluitend
De leerlingen hadden succes! Zij hebben Gods rijk handen en voeten gegeven.
Durven wij ook in het succes van onze zending te geloven? Vandaag, midden in het jaar 2024, ook wanneer we straks misschien beladen met jullie handtassen, gsm’s, paraplu’s en zonnebrillen terug naar buiten gaan? Ik denk dat het zeker zou moeten kunnen lukken.
Amen