Geloof is geen karikatuur van een ideaalsituatie

Er is in onze samenleving nog steeds een soort beeldvorming over geloof, gelovigen die dikwijls de volgende strekking kent: dat het allemaal volmaakt is in het leven van gelovigen. Wanneer zich imperfectie laat zien in de Kerk - trouwens in alle lagen - dan zijn de reacties uiteenlopend van woede tot diepe teleurstelling. Mensen die zeggen te geloven zouden toch iets van heiligheid zichtbaar moeten maken?



Het evangelie is overigens heel reëel: Jezus openbaart zich niet in een afgesloten ruimte van een rabbijnenschool, maar staat letterlijk in de harde realiteit van Galilea, is voortdurend aanwezig te genezen, te onderrichten en te herscheppen. Deze drie woorden samen vormen de leidraad van zijn zending: Hij is de blijde Boodschap in persoon midden in de realiteit van alle dag.



Zelfbeeld

Gelovigen zelf - wij dus - kunnen ook enorm stoeien met de realiteit of deze juist buiten beschouwing houden en het geloofsleven enkel tot een vrome bezigheid maken, zonder een gezonde zelfreflectie te voeren.

Deze eerste parabel van Jezus in het Matteüs-evangelie kan ons verleiden om ons persoonlijk leven enkel te vereenzelvigen met het zaad in de goede grond. Zou er in ons persoonlijk leven geen keiharde grond zijn - als beton, of rotsachtige toestanden en nog meer: zijn er geen plekken in ons leven waar onkruid - Jezus noemt de meest beroerde exemplaren: distels! - te vinden zijn die juist maken dat er geen vrucht komt aan het zaad dat de Goede God in ons bestaan heeft gezaaid?

Het zal er allemaal zijn; het is er!



Zicht krijgen op de goede akker

Opmerkelijk is de extra uitleg die Jezus aan zijn leerlingen geeft over deze net uitgesproken parabel. De toehoorders lijken te worden weggezet door Jezus als doven en blinden. Het verstaan van Jezus’ woord op zich is al geschenk. God geeft ons in de kracht van de Heilige Geest de mogelijkheid zijn woord en zijn presentie te verstaan. Leven in geloof is je durven toevertrouwen aan de Zaaier, aan Degene die het woord spreekt dat Leven is. Leven in geloof is ook eerlijk realiteit onder ogen durven zien van onze eigen hardheid, rotsgrond en onkruidpartijen op onze levensakker. Daar begint groei in geloof om het met alle mogelijke inzet steeds opnieuw te overwinnen!