21 juli 2024
Broederenkerk, Deventer
Vicaris Ronald Cornelissen

Lezingen:
Jeremia 23, 1-6
Efeziërs 2, 13-18
Marcus 6, 30-34

Na gedane arbeid is het goed rusten!
Jezus had zijn leerlingen er twee aan twee op uitgestuurd als een soort zomerstage,  om zelf eens te ervaren hoe goed het is om er op uit te gaan en de blijde boodschap van Gods Rijk van liefde, vrede, gerechtigheid te verkondigen.
Mensen met die Boodschap te bemoedigen, zieken nabij te zijn, hen de handen op te leggen en hen zo kracht en genezing te schenken en mensen weer vrij maken van boze machten.

Het was een hele onderneming voor die apostelen. Het waren immers geen grote geleerden, maar eenvoudige vissers. En er zat ook nog een tollenaar tussen. Ze kwamen terug met prachtige verhalen over hun ontmoetingen. Hoe ze mensen in Gods Naam nabij konden zijn. En Jezus is blij met hun inzet, hun navolging. Rust nu maar wat uit, zegt hij. Ze mogen van Hem op adem komen.
Ja, na gedane arbeid is het goed rusten!

Veel mensen zijn na een druk en hectisch jaar toe aan vakantie. We horen meer en meer over mensen die een burn out hebben. Te veel stress. De boog stond veel te lang gespannen en dan knapt hij vroeg of laat. Alle energie weg, moe, opgebrand.
Een gevoel van ‘leegte’.
Dat liedje van Toon Hermans is nog steeds hartstikke actueel: Pa is moe, moe is moe, iedereen is moe… En we zeggen tegen elkaar: ‘Het leven is niet makkelijk!’.
Het is dan ook heel goed zo nu en dan wat rust te nemen en vakantie te vieren. Even de accu weer op laden, even de beker die bijna leeg is weer vullen. Even er tussen uit. Geen afspraken, geen mails, en niet om de haverklap op mobieltje kijken. Even niets. Even tot rust proberen te komen. Daar is deze vakantietijd een uitgelezen moment!

Maar, ook door het jaar heen is het wijs en goed om momenten van rust, van recreatie, in te bouwen. Re- creatie betekent: her- schepping. Weer helemaal met een schone lei beginnen. Fris, ontspannen, als herboren. Heerlijk op adem komen, biddenderwijs bij God, en pratenderwijs bij elkaar.
Maar door onze 24 uurs economie is er nog amper ruimte voor échte rust, stilte, bezinning. De supermarkt hier tegenover is al open. Je hoort het geratel van winkelkarretjes. Alles en iedereen gaat maar door 7 dagen in de week - 24 uur per dag.
Bij de schepping van de wereld ruste God op de 7e dag. Hij bouwde zélf ook een dag van rust in, van op adem komen, van ontspanning. En dat gunt Hij ons ook zo!! Werk je niet over de kop. En eerbiedig de dag des Heren, de zondag.
Wie dat niet doet, doet zichzelf tekort, schaadt de gezondheid, schaadt lichaam en ziel. Want deze wekelijkse rustdag heeft de mensen nodig!

Waar alleen maar hard gewerkt wordt en bezinning ontbreekt, zal het werk vastlopen.
Het zou  goed zijn als we de zondag weer meer gaan zien als ‘Dag des Heren’.
Écht tijd vrijmaken voor het gezin en samen iets ondernemen. En natuurlijk de zondag beginnen met het vieren van de Eucharistie, als hoogtepunt en bron. Helaas schiet dat er bij velen bij in. Te druk, te veel andere dingen. En we vergeten stil te worden en God te danken voor ons leven.
En wat kan het weldadig zijn - zeker op warme zomerdagen een koele kerk binnen te gaan en tijdens de kerkdienst uit te rusten en kracht te putten uit Gods Woord en uit de gebeden en liederen.

Christus zelf gunt ons de nodige rust!
We hoorden het net, daarom brengt Hij zijn leerlingen naar een rustige plek. Tenminste, dat denkt Hij. Want wanneer ze aan de overkant van het meer zijn aangekomen, staan er al weer volop mensen Hem op te wachten. En Jezus kreeg medelijden met hen, want ze waren als schapen zonder herder.
Jezus heeft niet alleen maar oog voor zijn leerlingen; nee, Hij is ook bezorgd om die menigte mensen. 
Bezorgd om al die mensen die niet meer weten hoe ze er mee aanmoeten. Al die mensen die een zwaar kruis te dragen krijgen. Allen die de lasten van de wereld met zich meedragen.
Hij wil Herder zijn voor al deze mensen. En dat voelden de mensen aan!! Ze gaan Jezus achterna, ze zoeken Hem op, omdat Hij een echte herder is. Zo één als de profeet Jeremia ons al beloofde de eerste lezing,eentje die echt luistert naar de vragen en noden van mensen, en die zich inzet voor een eerlijke samenleving.

En als mensen geschapen naar het beeld van God moeten wij zélf ook als herders zijn voor elkaar. Dat hoeft helemaal niet wereldschokkend te zijn. Een teken van belangstelling, wat liefdevolle aandacht kan al voldoende zijn. 
Oog, oor, hart hebben voor mensen om je heen. En hopelijk ook andersom, dat mensen aandacht hebben voor jou, en jou waarderen, gewoon om wie je bent, kind van God.

Zo’n herder is Christus!
En wanneer het ook Hem weleens teveel wordt, trekt Hij zich terug op een eenzame plaats (vaak op een berg) om daar wat uit te rusten; om te bidden tot Zijn en onze Vader, om tot zichzelf te komen, om kracht op te doen.
Hetzelfde leert Hij zijn leerlingen; hetzelfde leert Hij ons: zorg hebben voor mensen, maar ook pauzeren, niet uit gemakzucht, maar om zelf weer nieuwe kracht op te doen, ten bate van anderen.