4 mei 2025
Verkondiging door pastoor Jack Glas
H. Petruskerk te Roelofarendsveen
Lezingen:
Handelingen 5, 27b-32.40b-41
Apocalyps 5, 11-14
Johannes 21, 1-14
Beste mensen, beste mede-gelovigen, het is vandaag 4 mei: dodenherdenking.
Ook voor mij vanavond een herdenking, en wel hier in Roelofarendsveen. Samen met de dominee zal ik een krans leggen namens de kerken hier.
Want herdenken is belangrijk, we hoorden Erik Borgman daar net in het geloofsgesprek al over. Hij verwoordt het mooi: herdenken, dat is eigenlijk het enige dat we voor onze doden kunnen doen: hen in onze herinnering houden. En juist dat herdenken geeft die vrijheid die we morgen vieren diepgang…
Geen bevrijdingsdag zonder dodenherdenking, net zoals we Pasen niet kunnen vieren zonder eerst de Goede Week…
En zo heeft, voor ons gelovigen, dat herdenken nog een diepere betekenis. We houden mensen niet zomaar in herinnering, we doen dat met hoop, met de hoop die voortkomt uit ons geloof. Ons geloof, dat Jezus is verrezen uit de doden en voor ons diezelfde weg heeft geopend!
Juist nu in de Paastijd staan we daarbij stil. We kunnen herdenken met hoop omdat we Hem herdenken.
En dat herdenken van Jezus, dat hoorden we Petrus net doen als hij aan de hoge priesters uitlegt waarom zij over Jezus blijven vertellen. In de dagen na zijn verrijzenis is steeds duidelijker wat er gebeurd is. Het graf is leeg, en Jezus verschijnt verschillende malen aan verschillende mensen.
We kregen daar net een voorbeeld van als Hij zelfs met hen eet en drinkt.
Langzaam maar zeker verdwijnt de twijfel, verdwijnt die angst en verwarring. Ja, Jezus leeft, Hij heeft de dood verslagen. En dan herinneren de leerlingen zich de opdracht die ze van Jezus hebben gekregen: om getuigenis af te leggen over Hem, van Hem. En dat doen ze, ook al stuit dat op grote weerstand.
Ze vertellen over Jezus, maar er is meer dan dat. Dat herdenken van Jezus is niet zomaar iemand in herinnering houden! Jezus is er namelijk nog altijd bij! Zijn belofte was: Ik blijf bij jullie, tot aan het einde van de tijd! En zo mogen we weten dat Hij erbij is, op de een of andere manier. En in het bijzonder in de Eucharistie die we vieren, naar zijn opdracht: we nemen het brood, we danken, we breken en delen…
Meer dan zomaar gedenken…
Als het ware beleven we dat moment van het avondmaal opnieuw. Jezus komt werkelijk aanwezig in de Eucharistie! Zijn blijvende aanwezigheid mag ons troosten, en hoop geven. De hoop dat God meer kan dan wij mensen, dat er een toekomst is voor al die mensen die wij in herinnering houden!
Als we stilstaan bij de dodenherdenking vandaag denken we automatisch ook aan al die mensen die zich gegeven hebben, het ultieme offer hebben gebracht van hun leven. En waarvoor? Voor de vrijheid van anderen, voor onze vrijheid!
Je moet echt wel gedreven en overtuigd zijn om dat te doen…
Zo denk ik ook aan die leerlingen van Jezus. Ze gingen ervoor, ze getuigden van Jezus met de diepe overtuiging dat ze niet anders konden. Dat geloof in hun hart gaf hen kracht!
En zo durft Petrus ook tegen die hogepriesters met overtuiging te zeggen: Men moet God meer gehoorzamen dan de mensen! En het stopt niet bij die leerlingen die er toen bij waren, ook velen na hen waren zo vol van geloof dat ze diezelfde weg zijn gegaan, al die martelaren, door alle eeuwen heen, tot op de dag van vandaag.
Zij hebben zich gegeven, voor ons, om ons geloof te sterken opdat wij de vrijheid hebben om te leven in Jezus’ Naam.
Dus, mensen, mede-gelovigen, laten we vandaag op weg gaan met de opdracht om Jezus de blijven herdenken, als de Verrezene, als degene die perspectief geeft aan al die mensen die we herdenken.
En hoe doen we dat?
Als eerste: houd Hem dichtbij, durf een relatie met Jezus aan te gaan, neem tijd voor gebed.
En dan als tweede: durf daarvan te getuigen. Pak die uitdaging aan: spreek eens uit wat u waardevol vindt in uw geloof.
En als derde: kom samen waar mogelijk: vier samen de Eucharistie, spreek met elkaar over uw geloof om op die manier elkaar te sterken.
Dus, laten we dat gedenken van vandaag serieus nemen en blijven doen. We herdenken met hoop, omdat we als eerste Jezus herdenken.
