7 mei 2023
5e Zondag van Pasen (a)
Pastoor Bouke Bosma
Sint Agathakerk, Lisse
Lezingen:
Handelingen 6, 1-7
1 Petrus 2, 4-9
Johannes 14, 1-12
Vandaag horen we Jezus zijn leerlingen vragen Hem te geloven: Hij is zo verbonden met de Vader, dat de Vader in Hem zichtbaar wordt! Nadat Christus de menselijke dood gestorven is, breekt het ware licht pas echt door, want Hij ís de weg, de waarheid en het leven zelf! Voor Hem wijken duisternis en dood.
Wat een kracht, wat een mysterie en wat een gave is het dat God ons door het lijden, de dood en de verrijzenis van Christus geeft! Wat er op die vroege paasmorgen gebeurde werkt namelijk nog steeds door tot op de dag van vandaag! De Heer die toen in de vroege morgen aan de vrouwen en later aan zijn apostelen verscheen, is straks onder óns aanwezig onder de gedaanten van brood en wijn: zijn Lichaam en Bloed.
De Eucharistie is vanaf het allereerste begin een kenmerk geweest voor christenen. De rijke betekenis hiervan komt in de Liturgie, die wij gewend zijn te vieren, op een sobere en verstillend wijze tot uitdrukking.
Maar in de Liturgie van de Kerken van het Oosten wordt de volle rijkdom in beeld, geluid en geur uitgebreid waarneembaar. Vandaar ook het byzantijnse wierookvat dat we vandaag gebruiken. Het is een Liturgie waarin het hele aardse leven van Christus wordt verbeeld: van de aankondiging en geboorte tot aan lijden, dood en verrijzenis en zijn aanwezigheid onder ons hier en nu wordt gevierd. Als je deelneemt aan deze Liturgie wordt je er als het ware in opgenomen, zonder misschien ieder woord te begrijpen. Je wordt ingevoegd in het mysterie van Christus, zoals de apostel Petrus schrijft in zijn brief: “Laat ook uzelf als levende stenen voegen in de bouw van de geestelijke tempel.”
De Orthodoxe Kerken, maar ook de met Rome verbonden Oosters Katholieke Kerken, vieren deze imposante Liturgie en verbindt hen sterk met elkaar. Maar na de inval van het Russische leger in Oekraïne op 24 februari vorig jaar is deze verbondenheid ingewikkeld en soms zelfs pijnlijk. De spanningen raken de hele gemeenschap van Oosterse Kerken en zorgen voor veel verdriet en pijn. Er is polarisatie en haat. Maar daartussendoor is iets anders zichtbaar: Russen, Oekraïners en gelovigen met andere nationaliteiten, die gewoon waren met elkaar samen te komen voor de Liturgie, blijven samenkomen om te vieren. Zij laten zien dat Christus met zijn verrijzenis de zonde heeft vertrapt en de dood heeft overwonnen. Dát is immers de boodschap van Pasen. Zijn gebroken Lichaam stond op uit de dood.
Hoe komen wij ooit uit de situatie van gebrokenheid, conflicten en haat die zichtbaar is in oorlogen, armoede, vluchtelingenstromen en verdeeldheid tussen Kerken? Misschien door ons te realiseren dat Christus’ gebroken lichaam in het graf rustte, maar dát Hij is opgestaan. Petrus zegt vandaag dat wij bestemd zijn om de roemruchte daden te verkondigen van Hem die ons uit de duisternis heeft geroepen tot zijn wonderbaar licht.”
Laten wij dan vertrekken vanuit dat lege graf, vanuit onze verbondenheid met de verrezen Heer. Laten wij dan gesterkt door Gods Heilige Geest, niet onverschillig raken of haatdragend worden, maar verkondigers van het evangelie en voorvechters van de vrede, net zoals die diakens die in de eerste lezing worden aangesteld: vol van geest en wijsheid. Laten we elkaar vasthouden en werken aan eenheid om samen dat Lichaam van Christus te vormen, die de Kerk ten diepste is.
