32e Zondag door het jaar (a)
H. Petruskerk, Roelofarendsveen
Pastoor Jack Glas

Wijsheid 6, 12-16
1 Tessalonicenzen 4,13-14
Mattheus 25, 1-13

Als je alles van tevoren weet, kom je voor een dubbeltje de wereld rond. Dit spreekwoord zal bij velen van u wel bekend zijn. En, ik denk, ook herkenbaar: als u terugkijkt op gebeurtenissen in uw eigen leven. Ongetwijfeld heeft u ook wel een ervaring gehad waarvan u later dacht: had ik dit of dat toch maar anders aangepakt, dan was het allemaal veel beter verlopen. Maar ja, als u alles van tevoren weet…

Zo is het ook voor die vijf dwaze meisje uit het Evangelie: als ze geweten hadden wat de consequenties waren, dan hadden ze er wel voor gezorgd dat ze meer olie bij zich hadden gehad. Nu zitten ze in de problemen. De woorden van de Heer klinken hard: Ik ken u niet! Onwillekeurig denken we: hadden die vijf anderen ze toch niet moeten helpen? Dat leert Jezus ons toch? Elkaar liefhebben en bijstaan?! Blijkbaar gaat het hier om een situatie waarbij dat niet mogelijk is. Net zoals we niet voor iemand anders een examen kunnen doen of voor een ander een sollicitatiegesprek kunnen voeren. Er zijn van die gelegenheden dat u er echt zelf voor staat, dat u zelf verantwoordelijk bent. Ook in deze situatie dus: als het erom gaat of u klaar bent voor het moment dat de Heer komt.
En… is dat zo? ent u daar klaar voor?

Bent u als die vijf verstandige meisjes uit het Evangelie? Als die oproep klinkt: “Zie, de bruidegom komt”, dan zijn ze goed voorbereid, ze zien Hem en ja: ze staan op, ze gaan Hem tegemoet met enthousiasme, met vreugde op weg naar dat bruiloftsmaal, op weg naar het koninkrijk van God.
En dan hebben we het niet alleen over een leven na ons aardse leven; het leven waar Paulus in de tweede lezing over spreekt. Op dat bruiloftsmaal uit het Evangelie hoeven we niet zo lang te wachten! Ook in ons dagelijks leven laat de Heer zich zien! Ook dan is het mogelijk Hem tegemoet te gaan en iets van die vreugde te ervaren en de liefde van God aan den lijve te ondervinden.
Het blijft echter wel uw eigen persoonlijke verantwoordelijkheid om waakzaam te zijn, om er klaar voor te zijn en zo de momenten dat God zich laat zien niet ongemerkt voorbij te laten gaan.

Maar: kunnen we elkaar dan helemaal niet helpen? Toch wel, maar van tevoren… Net zoals we wel iemand kunnen helpen om zich voor te bereiden op een examen of sollicitatiegesprek.
In het Evangelie hadden de verstandige meisjes de anderen voordat ze vertrokken wel kunnen aanraden extra olie mee te nemen. En misschien hebben ze dat ook wel gedaan.
U kunt anderen helpen door uw getuigenis: door te spreken over hoe het geloof in Christus u in uw leven helpt, hoe u God ervaart. Doe dat echter wel met wijsheid, de wijsheid waarover we hoorden in de eerste lezing.

Aan de andere kant kunt u ook hulp ontvangen door welwillend en met interesse te luisteren naar het getuigenis van anderen. Door na te denken wat dat voor uzelf zou betekenen. en door te besluiten dat u dat ook wilt! Want dan wordt het mogelijk te luisteren met gelovige oren, te verlangen naar dat moment dat er ook voor u klinkt: “Zie, de bruidegom komt, ga Hem tegemoet" en dat moment niet te missen.

Laten we met dat verlangen deze nieuwe week ingaan. Persoonlijk, want we blijven zelf verantwoordelijk, maar ook samen, die verstandige meisjes waren tenslotte ook met z’n vijven.
We zijn en blijven met elkaar verbonden. Zeker op deze Willibrordzondag is het goed te beseffen dat we dat verlangen naar de ontmoeting met Christus delen met velen, ook met mensen buiten onze eigen kerk! Een verlangen dat vervuld kan worden door waakzaam te zijn, door te leven in het besef dat er momenten zijn dat God zich laat zien en dat moment niet te willen missen. Om dan dat Koninkrijk van God te ervaren in dit leven, maar ook later, in het leven hierna! Dan hoeven we later niet met spijt terug te kijken met het idee: had ik dat maar van te voren geweten…