Bij wat voor soort zoekacties worden jullie ingezet?

Mark: ‘Dat is heel verschillend. In Nederland gaat het vaak om één persoon die vermist is, bijvoorbeeld iemand die is weggelopen uit een verzorgingstehuis. We worden dan meestal door de politie gevraagd om te helpen. Als er concrete aanknopingspunten zijn kunnen we vanuit daar gaan zoeken. Dan moet je denken aan een gevonden fiets of locatiegegevens via een telefoon. We worden ook vaak ingezet als er een Nederlander vermist is in het buitenland.

Maar we doen ook grotere zoekacties. Het meest tot de verbeelding sprekende voorbeeld is de aardbeving in Turkije. In februari zijn we daar een week geweest om met ons team slachtoffers te zoeken.’

Je doet de zoekacties vrijwillig, naast je baan. In Burgerzaken vertel je dat deze meestal ’s nachts plaatsvinden. De volgende ochtend staat er weer een ‘normale’ werkdag voor de deur. Hoe houd je dat vol?

‘Ja, dat is intensief. Sommige zoekacties leveren niks op, maar af en toe vind je als team een slachtoffer levend terug. Dat is waar je het voor doet. Dat geeft dan motivatie om toch weer door te gaan.

Ook als we iemand vinden die het helaas niet heeft gered, is het prettig dat je diegene toch kan terugbrengen naar de familie. Dit helpt niet alleen bij de emotionele verwerking, maar ook bij de financiële gevolgen. Vaste lasten worden pas stopgezet op het moment dat iemand een officieel overlijdenscertificaat heeft.’

Welke zoekactie blijft jou het meest bij?

‘Er zijn zoekacties die heel veel in het nieuws komen en kleinere, minder bekende acties. Voor ons maakt dat niet uit, we zijn met iedereen die we terugvinden even blij.

De zoekactie in Turkije is me natuurlijk wel heel erg bijgebleven. Het was zo’n groot gebied en er werd enorm opgeschaald. Ik heb zelfs hulpdiensten uit Oekraïne gezien. Een land dat zelf in oorlog zit en toch een team stuurt: dat maakt wel indruk.’

Hoe heb je de periode in Turkije beleefd?

‘We zijn met 28 mensen en achttien honden uit ons team een week in een van de zwaarst getroffen gebieden ingezet. Er zijn dus tien personen mee om binnen ons team alles te coördineren, dat geeft wel aan wat voor klus het is. Je draait dan diensten van zes uur en daarna ben je zes uur ‘vrij’. Uiteindelijk slaap je dus maar ongeveer vier uur voordat je weer verder gaat met de volgende dienst.

Na zo’n week is het ook echt nodig dat een ander team het overneemt, anders wordt de situatie onveilig. Het is intensief, maar we hebben daar na 300 uur nog elf levende mensen onder het puin vandaan kunnen halen.’

Er zijn ook veel mensen die de aardbeving helaas niet hebben overleefd. Je weet van tevoren niet óf en in welke toestand je slachtoffers aantreft. Hoe ga je daar mee om?

‘Het is heel persoonlijk hoe je met die impact omgaat. De één is blij dat er toch elf mensen gered zijn, de ander maalt over de duizenden slachtoffers die nog onder het puin liggen. Je moet uitgaan van degene die ‘t er het moeilijkst mee heeft.

We praten zelf met ons team of verwijzen door naar professionele hulp. Ook Slachtofferhulp biedt hun diensten aan en we hebben een terugkomdag gehad om elkaar er nog over te spreken. We proberen elkaar zo goed mogelijk te ondersteunen.’

Mark is te zien in aflevering 4 van Burgerzaken. 

Aflevering terugkijken