'Vrede begint bij jezelf, zo luidt een inmiddels wijdverbreide uitdrukking. Dus als ieder mens blijvende zielenrust zou kennen, zou het op het slagveld weldadig stil worden. Zo binnen zo buiten. Geen agressieve wereldleider komt nog aan de bak. Dan zal de leeuw bij het lam liggen. Maar zo ver is het nog niet. 

Hoewel gemoedsrust plaatselijk verschillend blijkt. De Semai op Malakka, een schiereiland in Zuidoost-Azië, zijn een vreedzaam volk. Als ze tennissen, houden ze geen score bij. De lol is om de bal zo te slaan dat de medespeler ‘m gemakkelijk kan terugslaan. Ook is het daar taboe om je wensen aan een ander op te leggen.'

'Toen ik dat las, leek me dat een niet al te grote uitdaging. Hou je koude wil gewoon bij jezelf, dacht ik nog. Eitje. Totdat ik m’n telkens opkomende ongeduld eens onder de loep begon te nemen. 

Als hartpatiënt wil ik teruggebeld worden door de cardioloog, maar dat gebeurt zelden. Als programmamaker spring ik tijdens vergaderingen graag op tafel, maar daar wordt binnen een omroep verschillend naar gekeken. Misschien lijdt de wereldvrede momenteel niet direct onder mijn opvliegend verlangen, maar mijn eigen gemoedsrust wel. 

Terwijl de werkelijkheid zelf juist heel rustgevend is. Die geeft me pas echte vrede. Want hoe weet je dat je helemaal niet nodig hebt waar je naar verlangt? Omdat je het niet hebt.'