Cuong Lu vluchtte met zijn familie uit Vietnam, maar in zijn lijf bleef het oorlog. Tot een paar bijzondere woorden hem op het pad van vrede brachten, vertelt hij in een nieuwe aflevering van De Verwondering.
Cuong Lu was twaalf jaar oud toen hij met zijn familie uit Vietnam naar Nederland vluchtte. De oorlog zat nog in zijn lijf. De enige taal die hij verstond was die van het gevecht. Totdat een klasgenoot tegen hem zei: “Wij hoeven niet te vechten, Cuong, want wij zijn vrienden.”
Die woorden zetten hem op het pad van vrede, dat hem uiteindelijk leidde naar de befaamde monnik en vredesactivist Thich Nhat Hanh. Jarenlang verbleef Cuong in het klooster. Toen trad hij uit en zocht zijn eigen weg.
Hij doceert boeddhistische filosofie en psychologie en werkte jaren als geestelijk verzorger in gevangenissen. Daar ontmoette hij zijn zielsverwanten: in de gedetineerden herkende hij Boeddha. De Verwondering begint het nieuwe jaar met een man die weet heeft van lijden, geluk, en stilte.
De inspiratietekst van Cuong Lu
Alsjeblieft, noem me bij mijn ware namen
zodat ik al mijn huilen en lachen tegelijk kan horen,
zodat ik kan zien dat mijn vreugde en pijn één zijn.
Alsjeblieft, noem me bij mijn ware namen,
zodat ik kan ontwaken
en de deur van mijn hart open kan blijven,
de deur van mededogen.
- Thich Nhat Hanh, Noem mij alsjeblieft bij mijn ware namen
