Marvin is een half jaar oud als hij wordt geadopteerd door zijn Nederlandse ouders Marcel en Bertie. Hij heeft een fijne jeugd. Nieuwsgierigheid naar zijn biologische familie in Guatemala groeit langzaam maar zeker. Met behulp van Spoorloos ontmoet hij zijn biologische familie. Een bijzondere hereniging.
De biologische moeder van Marvin is op 22-jarige leeftijd overleden aan de ziekte Aids. “Toen ik dit nieuws hoorde, was ik echt even stil”, legt Marvin uit. “Dat maakte het heel definitief. Ik dacht: Dan is de zoektocht nu misschien al klaar.” Omdat Marvin zijn biologische moeder nooit heeft gekend, weet hij niet direct hoe hij zich moet voelen. “Nadat ik het hoorde, heb ik mij even afgezonderd en erover nagedacht. Nu heb ik haar naam laten tatoeëren op mijn arm. De tattoo is echt iets voor mijzelf.” Inmiddels heeft hij het mentaal een plek kunnen geven.
'Ik krijg per dag van tien verschillende familieleden berichtjes'
In de uitzending is te zien hoe Marvin zijn biologische oom, tantes, neven en nichten ontmoet. “Het verraste me dat ik zoveel familie heb. Dat had ik niet verwacht.” Zijn familie in Guatemala is heel blij met de ontmoeting. “Ik krijg per dag van tien verschillende familieleden berichtjes. Heel leuk en lief, maar wel wat veel. Soms ga ik er even een halfuur voor zitten om iets terug te sturen. Om deze reden heb ik een groepsapp gemaakt met mijn Guatemalteekse familie. Die wordt onwijs veel gebruikt. Ik weet eigenlijk niet helemaal wie nou wie is. Maar het is een leuke groepsapp.” Of hij ooit terug wil naar Guatemala om zijn familie te bezoeken is duidelijk. “Ja zeker! Ik weet nog niet wanneer, maar ik ga sowieso een keer terug.”
Het leven in Nederland
De armoede in Guatemala valt rauw op zijn dak. “Ik had het wel verwacht, maar nog nooit in het echt gezien. Ik stond daar met mijn mond vol tanden. Terug in Nederland wilde ik een filmpje sturen naar mijn familie in Guatemala om mijn leven hier te laten zien. Maar ik durfde het niet. Ik heb zoveel in vergelijking met hoe zij wonen en leven. Die armoede is voor ons in Nederland haast onvoorstelbaar.”
Bijzondere inzichten
Het gaat erg goed met Marvin. Hij is druk bezig met zijn eindexamenjaar. “Ik wil volgend jaar beginnen aan de studie toegepaste psychologie of pedagogiek. In ieder geval iets met mensen!” Marvin ervaart nu meer rust. “Ik kan nu antwoord geven op de vraag: Waar kom ik vandaan? Natuurlijk is het verdrietig dat mijn biologische moeder is overleden, maar ik heb het een plaatsje kunnen geven. Ik vind het heel knap van mezelf dat ik dit heb gedaan.” Naast het ervaren van meer rust, heeft hij geleerd geduldiger te zijn. “Ik ben eigenlijk heel ongeduldig. Toch heb ik geleerd dat ik mij minder zorgen hoef te maken. Het komt allemaal goed. Je hoeft je niet druk te maken. En tegen de mensen die hetzelfde meemaken als ik wil ik graag zeggen: De uitkomst van de zoektocht zegt niet alles over wie je nu bent.”
