Weglopen voor ons eigen verdriet is volgens de Vlaamse psychiater Dirk de Wachter een van de grootste problemen van deze tijd. Juist in het aanvaarden én delen van ons verdriet schuilt datgene waar we allemaal zo hard naar op zoek zijn: geluk.
In een wereld waar het individu, autonomie en zelfontplooiing centraal staan, doet psychiater Dirk de Wachter in De verwondering een vlammend pleidooi voor saamhorigheid.
‘De mens is veroordeeld tot saamhorigheid’, zegt hij tegen Annemiek Schrijver. ‘Voor sommigen is dat een lastig gegeven, maar ik denk dat het een heel hoopvol gegeven is dat we anderen nodig hebben.’
Streven naar geluk
Want juist in het samenzijn met anderen schuilt datgene waar iedereen naar verlangt: geluk.
‘Zolang we geluk als doel op zich nastreven, zal het ons altijd door de vingers glippen’, zegt De Wachter. Geluk is volgens hem namelijk niet maakbaar, maar een bijwerking van liefde, samenzijn en gedeelde kwetsbaarheid.
Loop niet weg voor verdriet
Met Annemiek spreekt Dirk de Wachter over wat volgens hem één van de grootste problemen van deze tijd is: het weglopen van ons eigen verdriet.
‘Ons verdriet bunkeren we in zodat niemand erbij kan komen. Maar het opengooien van de ramen, durven spreken en mensen in vertrouwen durven nemen is ongelooflijk verbindend. Want het is juist in die lastigheden dat de liefde zich toont’, vertelt hij.
Beluister deze aflevering als podcast
Verstilling
Naast saamhorigheid, geluk en liefde, is er volgens De Wachter nóg een essentieel onderdeel van het menselijk bestaan: verstilling.
‘In een wereld die zo doordramt, zo snel en zo schreeuwerig is, is het heel belangrijk dat er een tegenstroom is van verstilling. Van klein, barmhartigheid, deemoedigheid en bescheidenheid.'
Niks missen van De verwondering?
Schrijf je dan in voor de KRO-NCRV inspiratienieuwsbrief
