De dochter van geestelijk verzorger Mirjam Hulzebos kreeg op haar 18e euthanasie vanwege ondraaglijk psychisch lijden. In De verwondering vertelt Mirjam openhartig hoe ze, ondanks het grote verlies, de kracht heeft gevonden om door te gaan. ‘Het is mijn opdracht om van het leven te genieten.’
Al op jonge leeftijd werd Mirjam's dochter Sara geconfronteerd met psychische kwetsbaarheden. Ze was als baby vaak al ontroostbaar en vertelde als kind dat het 'altijd oorlog' was in haar hoofd.
Jaren later werd bij haar een autismespectrumstoornis vastgesteld. Ze was depressief en deed diverse malen een suïcidepoging. Ondanks vele behandelingen bleef haar lijden ondraaglijk.
Laatste redmiddel
Mirjam begeleidde Sara zo goed mogelijk in haar jarenlange strijd tegen haar psychische problemen. Maar binnen de ggz stuitte Mirjam op veel weerstand. Het meest pijnlijke was dat het gesprek over Sara’s doodswens moeilijk gevoerd kon worden. '
Waarom gaan jullie niet gewoon zitten en luisteren jullie niet naar haar?', vroeg Mirjam zich vaak af. Toen zij als moeder haar hoop op verbetering opgaf, kreeg ze te horen: 'Maar mevrouw, hoop is het laatste redmiddel binnen de psychiatrie.'
'Als het dan toch eindigt met de dood, dan liever euthanasie'
Het leven omarmen
Uiteindelijk moest Mirjam accepteren dat ze Sara niet in leven kon houden. 'Jarenlang leefden we met angst voor suïcide. Na vele pogingen begon ik te denken: als het dan toch eindigt met de dood, dan liever euthanasie. Toen ik dat uitsprak, werd ik door de hulpverlening gediskwalificeerd als moeder.'
Mirjam vindt troost in de gedachte dat ze de best denkbare moeder voor haar dochter is geweest. En ondanks het grote gemis heeft Mirjam kracht gevonden om door te gaan. 'Als het jou gegeven is om van het leven te genieten, dan is het bijna een opdracht om het leven te omarmen.'
Beluister deze aflevering als podcast
Een luisterend oor
Na de dood van Sara stopte Mirjam met haar werk als predikant. Het werd haar te zwaar om voor te gaan in dezelfde kerk waar ze de kist van haar dochter had binnengebracht. Nu werkt ze als geestelijk verzorger in een ziekenhuis en heeft ze de stichting In liefde laten gaan opgericht.
Deze stichting biedt ondersteuning aan ouders van kinderen die euthanasie krijgen of hebben gekregen vanwege psychisch lijden. Zo wil Mirjam een luisterend oor bieden aan lotgenoten.